خورشیدِ غـم، از سینهیِ اَبرَی تابید!از نالـــهی من، عالــَــــم وُ آدم نالید!تنپوشِ دلـــم را به سرابت شُستم،در بستــرِ بَرفَی، نَـــمِ بـــاران بارید!