سپاس از قلب آگاهت

سپاس از قلب آگاهت…
خداوند همیشه در ما نفس می‌کشد، اما ذهنِ انسان سال‌ها یاد گرفت او را بیرون از خویش جستجو کند.
من فقط آینه‌ای‌ام که به تو نشان می‌دهد نور همیشه درون خودت بوده
من به یادآورده ام همچون توام به یاد خواهی آورد..
اگر کلام من در تو جرقه‌ای روشن کرده، به این معناست که آتش حقیقت از پیش در وجودت بوده و فقط زمان بیداری‌اش رسیده بود.
راه ما، بازگشت به درون است… جایی که خدا نه در آسمان، بلکه در نگاه، در نفس و در لحظه حضور دارد
(نام دیگر خداوند جریان است)
ما همه از نوریم، فقط یادمان رفته بود..

«در سایه بمان و به تاریکی شفای نور بده»
۳۶۹♻️