.

.
دلم گرفتہ است
مثل پنجره‌اے ڪہ رو بہ دیوار باز مےشود
دلم گرفتہ است
و جاے خالے دست‌هایت
بر بندبند بدنم درد مےڪند
دلم گرفتہ است
و عصر جمعہ بےحضور تو
بہ هر هفت روز هفته‌ام سرایت ڪردہ است
دلم گرفتہ
روے دست خود مانده‌ام
شبیہ ابرے شده‌ام
ڪہ بہ شاخہ ے درختے گیر ڪردہ است
و با این حال
چگونہ حتے خیال باریدن داشتہ باشم
وقتے تنها میراث بر جاے مانده‌ات
همین بغضے ست
ڪہ از تو در من
بہ یادگار ماندہ است ...