تب آسمان شدید ست و ستاره سو ندارد

تب آسمان شدید ست و ستاره سو  ندارد
چه کنم که ماه م امشب سر گفت و گو ندارد

به کدام کیش و آیین به کدام جاده  دل را
تو  کشانده ای که جز تو  ،سرِ هیچ سو ندارد

من و اشک و آه ماندیم و شبِ سکوت و یادت
نفسم گرفته ،جز تو دلم آرزو ندارد 

من خسته را تو امشب بنواز با نگاهی
دل پاره پاره  تاب و رمق رفو ندارد

منم و  قلم  کنار غزلی که ناتمام است
تو بیا که بی تو دیگر قلم آبرو ندارد