با

ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ، ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﯽ ﻧﻈﻢ " ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ "
ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ با ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﻓﮑﺮﺵ ،ﺭﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ " ﺍﺭﺗﺪﺍﺩ "
ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺷـــــﺭ ﺑﻮﺩ ، ﺍﺯ ﺩﺭﺩﻭ ﺷﺮﺍﺭﺕ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﯾﺎﺩ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺝ ﻧﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﯽ ﺑﺮﺩﻩ ﮔﻔﺖ
ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺧﻄﺮ ﮐﺮﺩ، ﺑﻪ ﭼﻪ ﻗﯿﻤﺘﯽ : ﻫﯿﭻ، ﻣﻔﺖ
ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ۱۰۰۰ ﺳﺎﻝ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻔﻬﻤﯿﺶ ﺷﺎﯾﺪ
ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺵ ﺑﺎﯾﺪ
ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺴﺎﺯﯾﻢ، ﭘﺮ ﺍﺯ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ، ﺑﯽ ﺩﺭﻭﻍ
ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻗﺸﻨﮕﯿﻪ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﻍ
ﺭﺍﻫﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ، ﺷﺮﺍﺭﺕ ﺍﺭﺙ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﺴﻞ ﻫﺎ
ﺧﻮﻥ ﺗﻮ ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ ﺩﺭ ﺭﮒ ﻭ ﺷﻌﺮﺕ ﺩﺭ ﻣﻐﺰﻫﺎ
ﻣﻨﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ،ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺗﻮﯾﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺻﻔﺖ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﯼ
ﺍﯾﻦ ﻣﻠﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﺳﺘﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﯾﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺻﻔﺖ " ﺷــــــــﺭ " ﮐﺮﺩﯼ

شَـــــــــــریــــــــــم بـــــــی اَمــــــــان ...