چه بلایی سر مجلس آمده است! از دو نماینده مجلس بدلیل خبرها
چه بلایی سر مجلس آمده است! از دو نماینده مجلس بدلیل خبرهای نادرست شان به شدت انتقاد می‌شود
طی چند روز اخیر، دو تن از نمایندگان مجلس دو خبر مهم را رسانه‌ای کردند.
۱: حجت‌الاسلام جواد نیک‌بین ادعا کرده بود که در شب آتش‌سوزی زندان اوین، ۴۰ دقیقه پیش از شروع حادثه، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، طی تماس تلفنی با وزیر خارجه کشورمان، مطرح کرده بود «ما چهار زندانی در اوین داریم که قرار است تبادل شود. اتفاقی برای‌شان پیش نیاید».
۲: عنابستانی، نماینده‌ای که سیلی‌اش به سرباز راهور هنوز از یادها نرفته است، اعلام کرد: «اکنون که اینستاگرام در ایران فیلتر شده، آنها برای ما پیام فرستاده‌اند که شرایط شما چیست؟ دوستان در وزارت ارتباطات و شورای عالی امنیت ملی در حال بررسی موضوع هستند.»
چندی از انتشار این خبرها نگذشته بود که وزارت امور خارجه و وزارت ارتباطات، هر دو اظهار نظر را تکذیب کردند و گفتند ما بیخبریم!
در مورد این سبک خبررسانی می‌شود به چند نکته اشاره کرد.
اول: نمایندگان مجلس این خبرها را از کدام منبع به دست می‌آورند؟ بالاخره یا یکی از وزارت خارجه یا به طور مثال شخص وزیر ارتباطات باید این خبرها را به نمایندگان رسانده باشد. چون احتمال وحی این اخبار وجود ندارد.
کاش حداقل این دو نماینده در دفاع از اعتبار خود، در مورد این اظهارنظرها، شفاف سازی کنند.
دوم: چرا نمایندگان مجلس، این همه علاقه به انتشار اخبار دارند؟ خود وزارت خارجه و وزارت ارتباطات نمی‌توانستند از این دو خبر مهم رونمایی کنند؟از لحاظ خبری و در جه اهمیت این دو اتفاق می‌توانست زلزله خبری در ایران و جهان راه بیندازد اما رسانه‌ای نشد و این معنا نشان می‌دهد که واقعیت آن است که این دو وزارت خانه به آن اشاره کرده‌اند نه آنچه نمایندگان مجلس گفته‌اند.
سوم: اعتبار یک قوه چگونه از بین می‌رود؟ بله، با همین اظهار نظرها. از کجا می‌شود به دیگر سخنان این آقایان و خانم‌ها اعتماد کرد؟ عقل می‌گوید به کسانی که به راحتی و چشم در چشم دوربین و مردم، خبر اشتباه می‌دهند، اعتماد نکنیم.
چهارم: معلوم نیست نمایندگان مجلس در این مدت بر اساس همین خبرهایی که به آنها می‌رسد، رسانه‌ای می‌شود و بعد تکذیب؛ چه تصمیم‌هایی نگرفته‌اند. خبرهایی که معلوم نمی شود منابعشان کجاست؟
پنجم: این اظهار نظرها و تکذیب‌ها بازهم به ما یادآوری می‌کند که چه بلایی سر مجلس آمده است. مجلسی که در زمان‌های نه چندان دور، مهم‌ترین تصمیمات کشور به آن سپرده می‌شد و حالا اما نمی‌شود به اظهارنظرهای آنها اعتماد کرد. این مجلس تبدیل به یک مکان برای باج‌گیری از وزرا و وزارتخانه ها تبدیل شده
طی چند روز اخیر، دو تن از نمایندگان مجلس دو خبر مهم را رسانه‌ای کردند.
۱: حجت‌الاسلام جواد نیک‌بین ادعا کرده بود که در شب آتش‌سوزی زندان اوین، ۴۰ دقیقه پیش از شروع حادثه، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، طی تماس تلفنی با وزیر خارجه کشورمان، مطرح کرده بود «ما چهار زندانی در اوین داریم که قرار است تبادل شود. اتفاقی برای‌شان پیش نیاید».
۲: عنابستانی، نماینده‌ای که سیلی‌اش به سرباز راهور هنوز از یادها نرفته است، اعلام کرد: «اکنون که اینستاگرام در ایران فیلتر شده، آنها برای ما پیام فرستاده‌اند که شرایط شما چیست؟ دوستان در وزارت ارتباطات و شورای عالی امنیت ملی در حال بررسی موضوع هستند.»
چندی از انتشار این خبرها نگذشته بود که وزارت امور خارجه و وزارت ارتباطات، هر دو اظهار نظر را تکذیب کردند و گفتند ما بیخبریم!
در مورد این سبک خبررسانی می‌شود به چند نکته اشاره کرد.
اول: نمایندگان مجلس این خبرها را از کدام منبع به دست می‌آورند؟ بالاخره یا یکی از وزارت خارجه یا به طور مثال شخص وزیر ارتباطات باید این خبرها را به نمایندگان رسانده باشد. چون احتمال وحی این اخبار وجود ندارد.
کاش حداقل این دو نماینده در دفاع از اعتبار خود، در مورد این اظهارنظرها، شفاف سازی کنند.
دوم: چرا نمایندگان مجلس، این همه علاقه به انتشار اخبار دارند؟ خود وزارت خارجه و وزارت ارتباطات نمی‌توانستند از این دو خبر مهم رونمایی کنند؟از لحاظ خبری و در جه اهمیت این دو اتفاق می‌توانست زلزله خبری در ایران و جهان راه بیندازد اما رسانه‌ای نشد و این معنا نشان می‌دهد که واقعیت آن است که این دو وزارت خانه به آن اشاره کرده‌اند نه آنچه نمایندگان مجلس گفته‌اند.
سوم: اعتبار یک قوه چگونه از بین می‌رود؟ بله، با همین اظهار نظرها. از کجا می‌شود به دیگر سخنان این آقایان و خانم‌ها اعتماد کرد؟ عقل می‌گوید به کسانی که به راحتی و چشم در چشم دوربین و مردم، خبر اشتباه می‌دهند، اعتماد نکنیم.
چهارم: معلوم نیست نمایندگان مجلس در این مدت بر اساس همین خبرهایی که به آنها می‌رسد، رسانه‌ای می‌شود و بعد تکذیب؛ چه تصمیم‌هایی نگرفته‌اند. خبرهایی که معلوم نمی شود منابعشان کجاست؟
پنجم: این اظهار نظرها و تکذیب‌ها بازهم به ما یادآوری می‌کند که چه بلایی سر مجلس آمده است. مجلسی که در زمان‌های نه چندان دور، مهم‌ترین تصمیمات کشور به آن سپرده می‌شد و حالا اما نمی‌شود به اظهارنظرهای آنها اعتماد کرد. این مجلس تبدیل به یک مکان برای باج‌گیری از وزرا و وزارتخانه ها تبدیل شده
۵.۶k
۰۲ آذر ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.