آدم فکر میکند بزرگ که شد واقعا یادش

۰
آدم فکر می‌کند بزرگ که شد واقعا یادش
می‌رود؛ شکستن دندانش، اسباب‌کشی
دوستش،کتک خوردنهاش، مرگ جوجه‌اش،
تنها ماندنش توی کوچه...اما نه یادش
نمی‌رود، هر چقدر هم بزرگ شود. فقط
عادت می‌کند..
به مرگ‌ها، رفتن‌ها، دوری‌ها، دردها...
از خودش می‌پرسد دفعه‌ی اول است؟
و بعد یادش می‌آید که از وقتی یادش
می‌آید دنیا همین شکلی بوده....

این همه غصه تقصیر کسی نیست، زندگی
فقط دارد درس‌هایش را به آدم می‌دهد...