زیبای من

زیبای من
هیچگاه دلت نلرزد.هیچ فاصله ای نمیتواند تو نفسم را از من بگیرد.هزار سال که بگذرد من با تو هستم.ما همیشه همه جا پای تقدیر را در ناامیدی هایمان وسط میکشیم.اما زیبای من چه خوب هست که در رسیدن ها هم پای تقدیر وسط بلشد.این تقدیر بود.که از میان این همه آدم. من و تو بهم برسیم.من و تویی که آنقدر،نقطه مشترک داریم که دیگر مطمعن شده ایم چیزی فراتر از تقدیر من و نو را به هم رسانده.چیزی که من نامش را معجزه و حکمت خدا میدانم.وگرنه محال است و ممکن نیست من و تو تمام گذشته و روح و وجودمان اینقدر شبیه هم باشد...و همانجور که در ناامیدی همه چیز را گردن تقدیر می اندازیم.در این وصال هم همه چیز را گردن تقدیر میگزاریم..(با تقدیر نمیشود جنگید)
الهی من فدات بشم..دنیای پاک و مهربان من،هدیه خدا برای من...با ذره ذره وجودم پای تو ایستاده ام.پای تو سخاوتمندانه تمام وجودت را فدایم میکنی
عمرم.. دوووووووووستت دارم..