گفتم ای دل نروی

گفتم ای دل، نروی؟
       خار شوی، زار شوی
                بر سرِ آن دار شوی
                    بی بَر و بی بار شوی

نکند دام نهد؟
   خام شوی، رام شوی؟
               نپَری جلد شوی،
                      بی پر و بی بال شوی؟

نکند جام دهد؟
     کام دهد، ازلب خود وام دهد؟
           در برت ساز زند، رقص کند،
                    کافر و بی عار شوی؟

نکند مست شوی
    فارغ از این هست شوی؟
        بعد آن کور شوی،
              کر شوی، شاعر و بیمار شوی؟

نکُنَد دل نکَنی،
           دل بکَنَد،
              بهرِ تو دِل دِل نَکُنَد؟
                    برود در بر یار دگری
                         صبح که بیدار شوی!