.

.
یه مرحله ای می‌بُری دیگه
یعنی بی خیال میشی،
از حرف زدن با بقیه فراری میشی،
از آدم جدید می ترسی،
علاقه‌مند میشی به تنهایی،
کم کم حسی میکنی از شنیدن صدای بعضیا مُنزَجری،
کلا "جهنمی" میشی تو بهشت آدما
هندزفریه همیشه فعالت، میشه یه آلارم واسه دور و بریا که فلانی، من به حرف زدن با شما و شنیدن صداتون علاقه ای ندارم، یعنی میشه ارتباطی برقرار نشه

ناخودآگاه اخم میکنی که یعنی جماعت،
"مرا به خیر شما امّید نیست،
میشه شر نرسانید؟"
درسته انگِ بداخلاقی میخوره بھت
ولی بنظرم اینطوری اوضاع امن ترہ.
آدما تو این حالت، حوصله و جرئت اینو ندارن که دوباره خودشونو به کسی یاد بدن
ترجیح میدن یه گوشه بشینن و حرف نزنن و حرفی نشنون...

#تنهایی #عکس_نوشته