دانشمندان کورداسماعیل جزری پدرعلم رباتیک جهان بخش سوم
دانشمندان کورد،اسماعیل جزری پدرعلم رباتیک جهان بخش سوم
او به جزیره، در منطقه بینالنهرین علیا، منسوب است و از اینرو جزری خوانده شده است. جزیره به سه دیار تقسیم میشد: دیار بکر، دیار ربیعه، و دیار مُضَر. دیار بکر شمالیترین و کوچکترینِ این سه به شمار میآمد و مرکز آن شهر آمِد بود (لسترنج، ص 3ـ4، 86، 108). آمد اکنون دیار بکر نامیده میشود. جزری ممکن است به شهر جزیره ابنعمر نیز منسوب باشد که بین موصل و آمد قرار داشته است. جزری در شهر آمد در دربار سُقْمانیان میزیست. سقمانیان شاخهای از طایفه اَرْتُقیان بودند و فرمانروایان آن در دیار بکر حکومت میکردند ( د. اسلام ، چاپ دوم، ذیل "Artukids" ). جزری، به گفته خودش در مقدمه کتاب (1979، ص 4ـ5)، در خدمت ملک صالح و پیش از آن از 570 در خدمت پدر و برادر او بود. ناصرالدین محمودبن محمد ملقب به ملک صالح (حک : 597 619)، برادرش قطبالدین سقمانبن محمد ملقب به ملک مسعود (حک : 581 - 597)، و پدرش نورالدین محمد (حک : 562 -581) از فرمانروایان سقمانیه بودند که جزری در دربار آنان میزیست (ابناثیر، ج 11، ص 513 514، ج 12، ص 170؛ د. اسلام ، همانجا). در 579، صلاحالدین ایوبی (حک : 564 - 589) شهر آمِد را تصرف و آن را به نورالدین محمد وا گذار کرد (ابناثیر، ج 11، ص 493ـ494). بسیاری از جهانگردان و جغرافینویسان، آمد را شهری آباد، با شکوه، پررونق و ثروتمند وصف کرده و ضمن تشریح عظمت آن، آنجا را ستودهاند (برای نمونه رجوع کنید به ناصرخسرو، ص 13ـ 15؛ لسترنج، ص 108ـ111). سقمانیان با وجود جنگهای طولانی صلیبی، به سبب حمایت ایوبیان، در دیار بکر و شهر آمد از امنیتی نسبی برخوردار بودند، چنانکه جزری حدود سه دهه در دربار آنان به کارهای ارزشمند مشغول بود و الحیل را تألیف کرد که موضوع عمده این مقاله است.
#کورد
#کوردستان
#تمدن
#اصالت
#فرهنگ
او به جزیره، در منطقه بینالنهرین علیا، منسوب است و از اینرو جزری خوانده شده است. جزیره به سه دیار تقسیم میشد: دیار بکر، دیار ربیعه، و دیار مُضَر. دیار بکر شمالیترین و کوچکترینِ این سه به شمار میآمد و مرکز آن شهر آمِد بود (لسترنج، ص 3ـ4، 86، 108). آمد اکنون دیار بکر نامیده میشود. جزری ممکن است به شهر جزیره ابنعمر نیز منسوب باشد که بین موصل و آمد قرار داشته است. جزری در شهر آمد در دربار سُقْمانیان میزیست. سقمانیان شاخهای از طایفه اَرْتُقیان بودند و فرمانروایان آن در دیار بکر حکومت میکردند ( د. اسلام ، چاپ دوم، ذیل "Artukids" ). جزری، به گفته خودش در مقدمه کتاب (1979، ص 4ـ5)، در خدمت ملک صالح و پیش از آن از 570 در خدمت پدر و برادر او بود. ناصرالدین محمودبن محمد ملقب به ملک صالح (حک : 597 619)، برادرش قطبالدین سقمانبن محمد ملقب به ملک مسعود (حک : 581 - 597)، و پدرش نورالدین محمد (حک : 562 -581) از فرمانروایان سقمانیه بودند که جزری در دربار آنان میزیست (ابناثیر، ج 11، ص 513 514، ج 12، ص 170؛ د. اسلام ، همانجا). در 579، صلاحالدین ایوبی (حک : 564 - 589) شهر آمِد را تصرف و آن را به نورالدین محمد وا گذار کرد (ابناثیر، ج 11، ص 493ـ494). بسیاری از جهانگردان و جغرافینویسان، آمد را شهری آباد، با شکوه، پررونق و ثروتمند وصف کرده و ضمن تشریح عظمت آن، آنجا را ستودهاند (برای نمونه رجوع کنید به ناصرخسرو، ص 13ـ 15؛ لسترنج، ص 108ـ111). سقمانیان با وجود جنگهای طولانی صلیبی، به سبب حمایت ایوبیان، در دیار بکر و شهر آمد از امنیتی نسبی برخوردار بودند، چنانکه جزری حدود سه دهه در دربار آنان به کارهای ارزشمند مشغول بود و الحیل را تألیف کرد که موضوع عمده این مقاله است.
#کورد
#کوردستان
#تمدن
#اصالت
#فرهنگ
- ۵۳۶
- ۱۲ مرداد ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط