وقتی درد داری چرا سکوت؟

این شعر را یکی از بزرگان #ادبیات پارسی گفته. شعری نغز در تمجید صبر و تحمل درد. اما مگر می‌شود درد داشته باشی، آنهم دردی روحی و درونی و خودت را شاد و راضی نشان بدهی؟ #تحمل آزار و تحقیر همیشگی از سوی کسی که طبق نص صریح کلام الهی، قرار بوده #آرامش_بخش تو باشد اما سالهاست بواسطه نشست و برخاست با افرادی ناباب #مایه_عذاب شده برایت را تا کی می‌توانی تاب بیاوری؟ نه، دیگر کافیست. پشت این چهره خندان روحی آزاردیده است که فقط می‌تواند بگوید آزار دیده، آنهم نه یک بار و نه یک روز، بلکه بارها و سالها! بله این شعر زیباست اما از جایی به بعد دیگر فقط یک بیت ادیبانه است و بس.