اشعار کوردی ۱۵ زانا کوردستانی

▪سه شعر کوردی از زانا کوردستانی


(۱)
ئەمن تفەنگم و
ئەۆ کۆڵبه‌ندی
گەڵ وەڵاتمان لە ناڤشان دەکێشیم
و سەربەستی
منداڵی پێ گرتی بوو
پێچراو لە ناڤی کەفەن

▪ برگردان فارسی:

من تفنگم را
او کوله‌اش را
ما سرزمینمان را به دوش می‌کشیدیم
و آزادی
کودکی بود نو پا
پیچیده در کفن.


(۲)
ئاااخ ئه‌ی شاعیری بی‌نیشتمان
بی‌سه‌ر و شوینی رێگاکانی دوویر و درێژ
خۆزگا بتتوانیای
شاری بسازیا
لبه‌ر رۆژگاری نەگەیشتو
که له کۆڵ ده‌کیشی!

▪ برگردان فارسی:

آه ای شاعر بی‌سرزمین
آواره‌ی راه‌های دور و دراز
کاش می‌شد، شهری بسازی
برای روزهای نیامده‌ای
که به دوش می‌کشی!


(۳)
ئاگاداری مێژوومان
جاروه‌جارێ فه‌رامۆش دەکا
چوار خووشیکی بێکەس
زوت و هیلاو گڕیان
گەرچی حەزیان پی بوو
لە کەش و کۆشی دایکیان داسرەوین بوون
بەڵام خودا حوکمی کرد
لە هەلاک و مەرگی دایکیان.

▪ برگردان فارسی:

حافظه‌ی تاریخی‌مان گاهی فراموش می‌کند
چهار خواهر بی‌کس، عریان شدند
گرچه دوست دارند
در آغوش مادرشان آرام بگیرند
اما خدا فرمان داده بود
مرگ مادرشان را.



#زانا_کوردستانی