کـاش کـسـی

کـاش کـسـی
سـرزده از راه بـرسـد
بـا یـک بـغـل اتـفـاق خـوب . .
دسـت دلـتـنـگـی هـایـت را بـگـیـرد
بـا خـود بـبـرد
بـه سـرزمـیـن هـای دور . .
بـرای بـی کـسـی هـایـت لـالـایـی بـخـوانـد
آرزوهـای خـفـتـه ات را از خـواب بـیـدار کـنـد
بـرای غـم هـایـت خـط و نـشـان بـکـشـد
تـنـهـایـی ات را نـشـانـه رود
بـه کـابـوس هـای سـیـاهـت
رنـگ بـپـاشـد
بـه روزگـار تـاریـکـت
روشـنـایـی . . !
دلـتـنـگـی هـایـت را
از جـمـعـه کـم کـنـد
و
جـمـعـه هـا را
از روزهـای هـفـتـه . . !
کـاش کـسـی بـیـایـد
خـسـتـه از جـاده
مـبـتـلـا بـه مـانـدن
تـشـنـه ی آرامـش
بـیـمـار عـشـق
بـیـمـار لـاعـلـاج عـشـق . . . !