📚 سه دقیقه در قیامت
📚#سه_دقیقه_در_قیامت
❤#مدافعان_وطن
مدتی از ماجراي بيمارستان گذشت. پس از شهادت دوستان مدافع
حرم، حال و روز من خيلي خراب بود.
من تا نزديكي شهادت رفتم، اما خودم ميدانستم كه چرا شهادت
را از دست دادم!
به من گفته بودند كه هر نگاه حرام، حداقل شش ماه شهادت آنان
كه عاشق شهادت هستند را عقب مياندازد.
روزي كه عازم سوريه بوديم، پرواز ما با پرواز آنتاليا همزمان بود!
چند دختر جوان با لباسهايي بسيار زننده در مقابل من قرار گرفتند و
ناخواسته نگاه من به آنها افتاد. بلند شدم و جاي خودم را تغيير دادم.
هرچه ميخواستم حواس خودم را پرت كنم انگار نميشد. اما ديگر
دوستان من، در جايي قرار گرفتند كه هيچ نامحرمي دركنارشان نباشد.
اين دختران دوباره در مقابلم قرار گرفتند. نميدانم، شايد فكر كرده
بودند من هم مسافر آنتاليا هستم. هرچه بود، گويي ايمان من آزمايش
شد. گويي شيطان و يارانش آمده بودند تا به من ثابت كنند هنوز آماده
نيستي. با اينكه در مقابل عشوههاي آنان هيچ حرف و هيچ عكس
العملي انجام ندادم، اما متأسفانه نمره قبولي از اين آزمون نگرفتم.
در ميان دوستاني كه با هم در سوريه بوديم، چند نفر را ميشناختم
كه آنها را جزو شهدا ديدم. ميدانستم آنها نيز شهيد خواهند شد.
یکی از آنها علي خادم بود. علي پسر ساده و دوستداشتني سپاه
بود. آرام بود و بااخالص. در فرودگاه جايي نشست كه هيچ كسي در
مقابلش نباشد. تا يك وقت آلوده به نگاه حرام نشود.
در جريان شهادت رفقاي ما، علي هم مجروح شد، اما همراه با ما
به ايران برگشت. من با خودم فكر ميكردم كه علي بهزودي شهيد
خواهد شد، اما چگونه و كجا؟!
يكي ديگر از رفقاي ما كه او را در جمع شهدا ديده بودم، اسماعيل
كرمي بود. او در ايران بود و حتي در جمع مدافعان حرم حضور
نداشت. اما من او را در جمع شهدايي كه بدون حساب و كتاب راهي
بهشت ميشدند مشاهده كردم!
من و اسماعيل، خيلي با هم دوست بوديم. يكي از روزهاي سال
1397 به ديدنم آمد. ساعتي با هم صحبت كرديم. او خداحافظي كرد
و گفت: قراراست براي مأموريت به مناطق مرزي اعزام شود.
رفقاي ما عازم سيستان و بلوچستان شدند. مسائل امنيتي در آن
منطقه بهگونهاي است كه دوستان پاسدار، براي مأموريت به آنجا اعزام
ميشدند. فرداي آن روز سراغ علي خادم را گرفتم. گفتند سيستان
است. يكباره با خودم گفتم: نكند باب شهادت از آنجا براي او باز شود!؟
سريع با فرماندهي مكاتبه كردم و با اصرار، تقاضاي حضور در
مرزهاي شرقي را داشتم. اما مجوز حضورم صادر نشد.
#ادامه_دارد
❤#مدافعان_وطن
مدتی از ماجراي بيمارستان گذشت. پس از شهادت دوستان مدافع
حرم، حال و روز من خيلي خراب بود.
من تا نزديكي شهادت رفتم، اما خودم ميدانستم كه چرا شهادت
را از دست دادم!
به من گفته بودند كه هر نگاه حرام، حداقل شش ماه شهادت آنان
كه عاشق شهادت هستند را عقب مياندازد.
روزي كه عازم سوريه بوديم، پرواز ما با پرواز آنتاليا همزمان بود!
چند دختر جوان با لباسهايي بسيار زننده در مقابل من قرار گرفتند و
ناخواسته نگاه من به آنها افتاد. بلند شدم و جاي خودم را تغيير دادم.
هرچه ميخواستم حواس خودم را پرت كنم انگار نميشد. اما ديگر
دوستان من، در جايي قرار گرفتند كه هيچ نامحرمي دركنارشان نباشد.
اين دختران دوباره در مقابلم قرار گرفتند. نميدانم، شايد فكر كرده
بودند من هم مسافر آنتاليا هستم. هرچه بود، گويي ايمان من آزمايش
شد. گويي شيطان و يارانش آمده بودند تا به من ثابت كنند هنوز آماده
نيستي. با اينكه در مقابل عشوههاي آنان هيچ حرف و هيچ عكس
العملي انجام ندادم، اما متأسفانه نمره قبولي از اين آزمون نگرفتم.
در ميان دوستاني كه با هم در سوريه بوديم، چند نفر را ميشناختم
كه آنها را جزو شهدا ديدم. ميدانستم آنها نيز شهيد خواهند شد.
یکی از آنها علي خادم بود. علي پسر ساده و دوستداشتني سپاه
بود. آرام بود و بااخالص. در فرودگاه جايي نشست كه هيچ كسي در
مقابلش نباشد. تا يك وقت آلوده به نگاه حرام نشود.
در جريان شهادت رفقاي ما، علي هم مجروح شد، اما همراه با ما
به ايران برگشت. من با خودم فكر ميكردم كه علي بهزودي شهيد
خواهد شد، اما چگونه و كجا؟!
يكي ديگر از رفقاي ما كه او را در جمع شهدا ديده بودم، اسماعيل
كرمي بود. او در ايران بود و حتي در جمع مدافعان حرم حضور
نداشت. اما من او را در جمع شهدايي كه بدون حساب و كتاب راهي
بهشت ميشدند مشاهده كردم!
من و اسماعيل، خيلي با هم دوست بوديم. يكي از روزهاي سال
1397 به ديدنم آمد. ساعتي با هم صحبت كرديم. او خداحافظي كرد
و گفت: قراراست براي مأموريت به مناطق مرزي اعزام شود.
رفقاي ما عازم سيستان و بلوچستان شدند. مسائل امنيتي در آن
منطقه بهگونهاي است كه دوستان پاسدار، براي مأموريت به آنجا اعزام
ميشدند. فرداي آن روز سراغ علي خادم را گرفتم. گفتند سيستان
است. يكباره با خودم گفتم: نكند باب شهادت از آنجا براي او باز شود!؟
سريع با فرماندهي مكاتبه كردم و با اصرار، تقاضاي حضور در
مرزهاي شرقي را داشتم. اما مجوز حضورم صادر نشد.
#ادامه_دارد
۲.۲k
۲۱ آذر ۱۴۰۰
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.