بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن

صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی

هَذِهِ السَّاعَهِ وَ فِی کُلِّ سَاعَهٍ

وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ

دَلِیلًا وَ عَیْناًحَتَّی تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ

طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا"
«یا مولانا یا صاحب الزمان»!

چشم های غروب کرده ما کی طلوع تو را نظاره خواهد کرد؟

گل حضورت کی در کویر نگاهمان شکفته خواهد شد؟

در این غروب تنهایی و بی کسی، در این لحظه های دلواپسی، کی به فریاد ما می رسی؟

کی پرنده حضورت در آسمان انتظارمان به پرواز درخواهد آمد؟

کی شمع حضورت شعله ور خواهد شد؟

ما را دریاب، دریاب که بی تو پاییزیم و برگ ریز، کویر تنهاییم و غروبی غم انگیز، صدا می کنیم تو را ای بهار، که لحظه هایمان با تو شکوفه باران خواهد شد.

دیگر تاب دوری ات را نداریم

کاش همین ساعت، مهتاب ظهورت روشنی بخش شب های سوت و کورمان می شد!

کاش همین لحظه، ساعت انتظار، زنگ ظهورت را می نواخت و تو با حضور نورانیت، چراغ کوچه های تنهایی مان می شدی!

کاش از جام گوارای حضورت، شهد وصال را می نوشیدیم و سیراب می شدیم!

آقا!

بی تو هوای حوصله مان ابریست؛ حضورمان غرق بی صبریست.


اللّهُمَّ عَجِلْ لِوَلِیکَ الْفَرَج به حَقَ حَضْرَتِ زینب سلام الله علیه و آله و سلم