روزت مبارک مرد

سجاده انداخته بودم پایین تخت. خودم لبه تخت نشستم و به تو فکر میکنم. به روز مرد. به واژه مرد. به مردهای اطرافم.
بیهوده میگردم بین خاطرات کودکی تا الانم شاید جایی باشد که کسی جز خودم کنارم بوده باشد تا تکیه کنم به شانه هایش. تا تکیه گاهم باشد...
تا مصداق قوامون علی النساء بوده باشد...
و بعد میبینم تمام زندگی دستهایم را گذاشته ام به زانوهای خودم و ایستاده ام...
خودم را میبینم که تنها ایستاده ام در تمام عمر...
در خوشی هایم و ناخوشی هایم...
و بعد میبینم که از یک زمانی به بعد شده ام شانه... تکیه گاه...
برای مادر، خواهر، برادر، دوست، آشنا، همکار...
و بعد میبینم دلیل این حجم از خستگی این روزهایم انبوه باری است که امروز نمیشود از زیرش شانه خالی کرد...
که برای رها کردن و رها شدن دیر است...
نشسته ام لبه تخت... بالای سر سجاده...
به تو فکر میکنم که خسته بودی...
و قرار نبود تکیه گاه خستگیهای من شوی...
به تو فکر میکنم و خسته میشوم از اینهمه خستگی... و بی اراده سرم را خم میکنم سمت چپ شانه ام...
و حتی از تصور شانه هایت در هجوم انبوه خستگی ها لبخند می نشیند روی لبم...
و میبینم خاطراتت مردترین مرد زندگی من بوده اند...
#روزت_مبارک_یارجان
#الهام_جعفری
#ممنوعه