کامنت ها رو میخوندم که یه کامنت خیلی توجهمو جلب کرد؛

کامنت ها رو میخوندم که یه کامنت خیلی توجهمو جلب کرد؛
یکی نوشته بود " خدا بیامرزتش خیلی آدم شلوغ و پر سرصدا و خوش خنده ای بود، رفتن این آدم ها خیلی بیشتر آدمو اذیت میکنه؛ صدای خنده هاشون تا آخر یادِ آدم میمونه"
هنوز دارم به حرفش فکر میکنم و بغض کردم! چقدر درست میگفت...
نبودنِ هر کسی یه طوری سخته ولی امان از اون روزی که خوش خنده های پر سر و صدا، دیگه نباشند....!
به قول مهران مدیری " دیگه دنیا به درد نمیخوره " به معنی واقعی کلمه در این نقطه بی ارزش ترین مسئله، بودنِ خودته توی این دنیایِ به درد نخور!
صدای خنده هاش تا آخر یادت میمونه؛
هر جا و هر جمعی که بری...
هر نقطه از زندگیت که غم بیاد سراغت، دیگه این ادما نیستن که بهانه بشن تا دوباره بخندی!
میدونستید خوش خنده بودن و حتی خندیدن کارِ هر کسی نیست؟!
فقط بعضی از آدم ها هستند که صدای خنده هاشون تا ابد یادت میمونه!
خوش خنده بودن، کار هر کسی نیست و خوش به حال هر آدمی که خوش خنده اس که چه باشه و چه نباشه؛ همیشه تو مغز و قلب همه جای خوب داره!
همیشه همه جا حرفش میمونه...