ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ , ﮔﺮﯾﻪ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺁﺭﺍﻣﻢ ﻧﮑﺮﺩ

ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ , ﮔﺮﯾﻪ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺁﺭﺍﻣﻢ ﻧﮑﺮﺩ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻡ _ ﻫﺮ ﭼﻪ _ ﺁﻩ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺁﺭاﻣﻢ ﻧﮑﺮﺩ

ﺭﻭﺳﺘﺎ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ , ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﻗﺒﻞ
ﮔﺮﻣﯽ ﺁﻏﻮﺵ ﺷﺎﻟﯿﺰﺍﺭ ﺁﺭﺍﻣﻢ ﻧﮑﺮﺩ

ﺑﯽ ﺗﻮ ﺧﺸﮑﯿﺪﻧﺪ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﮐﺴﯽ ﺭﺍﻫﻢ ﻧﺒﺮﺩ
ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺁﺭﺍﻣﻢ ﻧﮑﺮﺩ

ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﺎ ﻧﺸﺪ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻧﺸﺪ , ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺁﺭﺍﻣﻢ ﻧﮑﺮﺩ

ﺳﻮﺧﺘﻢ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺗﺐ , ﺁﻩ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﭙﺮﺱ
ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺗﺐ ﺑﺮ ﻧﻢ ﺩﺍﺭ ﺁﺭﺍﻣﻢ ﻧﮑﺮﺩ

ﺫﻭﻕ ﺷﻌﺮﻡ ﺭﺍ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﺩﯼ ؟ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ
ﻋﺸﻖ ﻭ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺩﻓﺘﺮ ﻭ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺁﺭﺍﻣﻢ ﻧﮑﺮﺩ