🕊مسافر گمگشته دير آمد اما همه را شگفت زده كرد
🕊مسافر گمگشته دير آمد اما همه را شگفت‌زده كرد
بارها پيش آمده كه شهدا ما را غافلگير مي‌كنند. يك نمونه‌اش در ماجراي شهيد علايي است كه در سال 1375 پس از گذشت 13 سال از شهادت و مفقودي به خانه برگشت. از تمام پيكر او جز استخواني باقي نمانده بود، اما صورتش سالم بود..
🕊شهيد علايي است كه در سال 1375 پس از گذشت 13 سال از شهادت و مفقودي به خانه برگشت. از تمام پيكر او جز استخواني باقي نمانده بود، اما صورتش سالم بود تا هم شناسايي‌اش به راحتي صورت گيرد و هم خانواده و دوستانش يك‌بار ديگر چهره عبدالله را از نزديك ببينند. شهيد عبدالله علايي در عمليات خيبر و منطقه طلائيه به شهادت رسيد. جايي كه زمستان سال 62 آتش و خون برپا بود. 13 سال بعد وقتي علايي همراه با800 شهيد ديگر روي دست مردم ايران تشييع شد تا به معراج شهداي تهران برود، كسي باور نمي‌كرد كه از جمع اين شهدا، يك نفر از آنها با چهره‌اي سالم به خانه و كاشانه‌اش برگشته باشد.
نقل از برادرزاده شهید👇
🕊خانواده پدربزرگم خانواده پر جمعيتي بودند. چهار برادر و دو خواهر كه عبدالله فرزند سوم بود. در ميان برادرها ايشان از همه بزرگ‌تر بودند. عمو متولد هشتم دي ماه 1340 در شهر كاشان بود. وضعيت درسي عمويم عبدالله عالي بود. عمه بزرگم برايم تعريف كرده است عبدالله نماز شبش هيچ وقت ترك نمي‌شد. صبح‌هاي جمعه بعد از انجام اعمال مستحب، براي اقامه نماز از خانه بيرون مي‌رفت. هميشه خمس و زكاتش را پرداخت مي‌كرد و در خانواده در ماه مبارك رمضان قبل از باز كردن روزه‌هايش ابتدا نماز مي‌خواند.
شهید#عبدالله_علایی🕊🌹
بارها پيش آمده كه شهدا ما را غافلگير مي‌كنند. يك نمونه‌اش در ماجراي شهيد علايي است كه در سال 1375 پس از گذشت 13 سال از شهادت و مفقودي به خانه برگشت. از تمام پيكر او جز استخواني باقي نمانده بود، اما صورتش سالم بود..
🕊شهيد علايي است كه در سال 1375 پس از گذشت 13 سال از شهادت و مفقودي به خانه برگشت. از تمام پيكر او جز استخواني باقي نمانده بود، اما صورتش سالم بود تا هم شناسايي‌اش به راحتي صورت گيرد و هم خانواده و دوستانش يك‌بار ديگر چهره عبدالله را از نزديك ببينند. شهيد عبدالله علايي در عمليات خيبر و منطقه طلائيه به شهادت رسيد. جايي كه زمستان سال 62 آتش و خون برپا بود. 13 سال بعد وقتي علايي همراه با800 شهيد ديگر روي دست مردم ايران تشييع شد تا به معراج شهداي تهران برود، كسي باور نمي‌كرد كه از جمع اين شهدا، يك نفر از آنها با چهره‌اي سالم به خانه و كاشانه‌اش برگشته باشد.
نقل از برادرزاده شهید👇
🕊خانواده پدربزرگم خانواده پر جمعيتي بودند. چهار برادر و دو خواهر كه عبدالله فرزند سوم بود. در ميان برادرها ايشان از همه بزرگ‌تر بودند. عمو متولد هشتم دي ماه 1340 در شهر كاشان بود. وضعيت درسي عمويم عبدالله عالي بود. عمه بزرگم برايم تعريف كرده است عبدالله نماز شبش هيچ وقت ترك نمي‌شد. صبح‌هاي جمعه بعد از انجام اعمال مستحب، براي اقامه نماز از خانه بيرون مي‌رفت. هميشه خمس و زكاتش را پرداخت مي‌كرد و در خانواده در ماه مبارك رمضان قبل از باز كردن روزه‌هايش ابتدا نماز مي‌خواند.
شهید#عبدالله_علایی🕊🌹
۶۲۵
۲۹ شهریور ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.