آدم ها همه می پندارند که زنده اند؛برای آنها تنها نشانه ی حیات؛بخار گرم نفس هایشان است!کسی از کسی نمی پرسد : آهای فلانی!از خانه ی دلت چه خبر؟! گرم است؟ چراغش نوری دارد هنوز؟ ...