بعد از اولن شستم تمرن ردم به س دل نبندم به س واب

بعد از اولين شكستم تمرين كردم به كسي دل نبندم؛ به كسي وابسته نشم به هيچ وجه. با هركي وارد هر مدل رابطه كه شدم به خودم گفتم ببين اين موندني نيستا حواست باشه كه يه روز ميذاره ميره! اينقد سفت و سخت تمرين كردم كه تبديل شد به يه قانون جا افتاده تو مغزم! دلم تنگ شده واسه اينكه دلم واسه كسي تنگ شه! واسه اينكه دوباره ديدن يا بودن با فلاني رو آرزو كنم. انگار اين قلبو كندم و جاش سنگ گذاشتم. قلبم ديگه از مغزمم منطقي تر دستور ميده و اين ديگه محتاط بودن نيست بيمار بودنه! بيماري كه به نظر ميرسه هيچوقت ديگه درمان نشه...🖤