از محبت دیشب پدر نگوییم در حضور کسی

از محبت دیشب پدر نگوییم در حضور کسی
که پدرش در آغوش خاک آرمیده است...

یاد بگیریم
از آغوش گرم مادر نگوییم در حضور کسی
که مادرش را فقط در خواب میتواند ببیند...

یاد بگیریم
اگر به وصال عشقمان رسیدیم، میان انبوه
جمعیت کمی دستانش را آهسته تر بفشاریم

شاید امروز صبح
کسی در فراق عشقش چشم گشوده باشد...

یاد بگیریم
اگر روزی از خنده فرزندمان به وجد آمدیم
شکرش را در تنهاییمان به جا آوریم نه وصف
خنده اش را درجمع...

شاید کسی در حسرتش روزها را میگذراند...

یاد بگیریم
آهسته تر بخندیم شاید کسی
غمی پنهان دارد که فقط خدا میداند. ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌