امام حسین (ع)

۲۹۴ ـ امام حسین(ع) در عین حال که در نظر دیگران بزرگترین تراژدی ساز تاریخ است و هرگز کسی در تراژدی از وی فراتر نرفته است ولی در حقیقت نخستین کسی است که در کمال تراژدی بر آن فائق آمده و آنرا تبدیل به جشن عروسی و سماع عاشقان در لحظه وصال نموده است .

امام حسین پیروزترین انسان است و از همین رو سفینه نجات لقب گرفته است. و همه کسانی که بر او گریه میکنند خواه ناخواه منظوری جز در هم شکستن این پیروزی ندارند و عملاً این پیروزی بی همتای انسان را کتمان و تحریف میکنند امام حسین سلسله جنبان اهل وجود است.

او مسلک پدرش را به منزل مقصودش رسانید . او بنیانگذار مطلق پرستی در عالم است.
او گفت یا خود خدا یا هیچ.

لقب ثارالله "خون خدا" بر هیچ بشر دیگری جز او تعلق نگرفته است معلوم میشود که او به مقصودش رسیده است خوشا به عشق بازی او با خدایش .
خوشا به وجودی که از عدم آدمیت او آشکار شد.
حسین به این دلیل "وارث آدم" نامیده شده است که چون حضرت آدم ، از خود عدم ، به وجود آمد و به ربش "بلی" گفت .
کاری که حسین کرد و آدم نکرد این بود که حسین خودش و با دست خویش عدم را به وجود کشید.
ازکتاب ؛حق و باطل
تألیف:«استادعلی اکبرخانجانی »