خیلیعجیبهها

خیلی‌عجیبه‌ها
تومدرسه،
توجمع‌دوستام،
توجمع‌خانوادگی..
باهمه‌حرف‌میزنم،
بلندبلندمیخندم
وسعی‌میکنم‌تظاهرکنم‌که‌حالم‌خیلی‌خوبه.
ولی‌فقط‌کافیه‌که‌یه‌لحظه‌تنهاشم،
همه‌ی‌غمای‌عالم‌میان‌سراغم،
یه‌جوری‌که‌انگارسال‌هاست‌افسرده‌ام...
من‌واقعاتوتنهاییام‌یه‌ادم‌دیگه‌ام.