و آتیتم احداهن قنطارا

و آتیتم احداهن قنطارا

مرد به یکی از دو همسرش اموالی را بخشش می کند. مرد در طول زندگی با پرداخت مهریه یا هدیه هایی گرانبها از همسرش حمایت می کند که گاه برای جلب توجه زن جدید هدیه های پر ارزشی را می بخشد. آیه این تذکر را می دهد که مرد اگر ثروت بسیاری را بخشید به دنبال باز پس گیری نباشد و از آنجا که زن مرتکب (فحشا) شود مرد اجازه خواهد داشت آنچه را داده پس بگیرد یا مهریه را پرداخت نکند. این استثنا دستاویزی برای گروهی از آقایان شده تا همسر خود را متهم کنند یا با آزار و اذیت سعی در پس گرفتن طلا و جواهرات یا زمین و خانه ای را که به زن خود داده اند، باز گیرند. از این نوع آزار ها این عبارت آشنا است: تا مهریه ات را نبخشی طلاق نمی دهم.
« فلا تاخذوا منه شیئا » اگر ثروت زیادی را بخشیدی حتی سر سوزنی را پس نگیر!
اما راه کار پس گرفتن چگونه است؟
اول: بهتان! به همسر خود دروغ می بندد. از اتهام به روابط نامشروع یا سرقت و افترا و... که لیست این ناشایستگی ها را می توان در کلانتری ها مشاهده کرد.
دوم: بد رفتاری! با زن خود آن قدر بد اخلاقی و آزار می رساند تا زن مهریه را ببخشد یا آنچه را گرفته پس دهد. ممنوعیت خروج از خانه یا دیدار اقوام و خشونت و ....
این دو شیوه برخوردی به صورت آشکارا انجام می شود. یعنی زن صالح است و خوبی و نیکی معلوم است و رفتار زشت و ناپسند مرد هم پیدا است.
گاهی در زندگی مشترک مشکلاتی وجود دارد ولی علنی نشده. اگر مرد و زن با هم اختلافاتی دارند نباید آن را آشکار سازند و در راه اصلاح قدم بردارند.

نتیجه کل آیه:
*جایگزین کردن همسر ایرادی ندارد ولی اراده شخصی است و نه خدایی
* بخشش مال هرچند بسیار به همسر رفتاری متعارف حساب می شود.
* باز پس گیری آنچه بخشیده شده هر چند اندک، کاری ناپسند می باشد
* نسبت بد دادن و بدرفتاری منکر است
* اختلافات خانوادگی نباید آشکار شود.

کلید واژه گان:
«ازدواج مجدد، بازپس گیری آنچه بخشیده شده، تهمت، زورگیری، بدرفتاری