ناگهان از دل دریای وجود

.

ناگهان، از دل دریایِ وجود،
«گوهری کز صدف کون و مکان بیرون بود»؛ به جهان چهره نمود!
پرتو طبع بلندش «ز تجلی دم زد»
هر چه معیار سخن بر هم زد
تا «گشود از رخ اندیشه نقاب»،
هر چه جز عشق فروشست به آب!
می‌چکد از سخنش آب حیات
نه غزل، «شاخِ نبات»!

فریدون_مشیری


. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺