گاهی چه اصرار بیهوده ای است...

گاهی چه اصرار بیهوده ای است...
اثبات دوست داشتَنمان به آدمها...
معرفتهای بی جایمان...
دوست داشتَنهای زیادیمان...
بَها دادنِ بیش از حدمان...
تلاشهای بی مورد برای حفظ دوستی هایمان...
اما ...
باور کنید بیشتر دوستمان دارند وقتی...
دوستِشان نداشته باشیم...
سُراغشان را نگیریم...
حتی حالشان را هم نپرسیم...
وقتی برای آدمهای بی محبتِ امروزی...
با معرفت بودن...
و بی معرفت بودن...
خوبی و بدی...
یکی است...
پس چرا خودمان را خسته کنیم...
.
میانِ این مردُم باید عاقلانه زندگی کرد نه عاشقانه...
همین...!!!