کجان اوناییکه دم از دوست داشتن و صمیمیت و رفاقت و مرام و

کجان اوناییکه دم از دوست داشتن و صمیمیت و رفاقت و مرام و معرفت و ووو میزنن،کجا بودند اون شباییکه تا صبح راه رفتم و اشک ریختم،کا بودند اون لحظه هاییکه تشنه نوازش و محبت بودم و ازم دریغ کردند،کجا بودند شباییکه داد میزدم و یه مسیر و هزاربار بالا و پایین میکردم،کجا بودند اون وقتاییکه گیج و سردرگم سر دوراهی که چه عرض کنم ده راهی زندگیم هاج و واج میموندم و هیچ راهنما و راه بلدی واسم تو دنیام نبود.
کجا بودند...کجا بودند...کجاااااااااااااااا خدااااااااا

دل نوشته:حمید.ن