ویژهنامهفاطمیهپاسخشبهات هنگام یورش طغیانگ

‍ #ویژه_نامه_فاطمیه..#پاسخ_شبهات (۱)⭕ ️ هنگام یورش طغیانگران بر حضرت فاطمه زهرا علیها السلام، امیرمؤمنان کجا بودند؟

جوانمردی و شهامت حضرت در برابر این جنایت زشت و دهشتناک چگونه بود؟ و دلایل ما پیرامون این موضع چیست؟✍ 🏼 پاسخ حضرت آیت الله سید محمدصادق روحانی دامت برکاته:

🔍 شایسته است پیش از پاسخ به این پرسش، به این نکته مهم توجّه دهم که: ما به این ‏خاطر که رهروان مذهب اهل بیت علیهم ‏السلام هستیم، به تسلیم در برابر آموزه ‏ها و امر و نهی آنان فرمان یافته‏ ایم، گرچه حقیقت فرمان یا هشداری از آنان برای ما روشن نباشد...

چرا که بسا در این موارد راز و حکمتی باشد که ما از آن آگاهی نیافته ‏ایم!

🔹 از پیشوایان اهل‏ بیت این روایت رسیده است که:

إنَّ أمْرَنا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ لا یَحْتَمِلُهُ إلّا مَلَکٌ مِقرَّبٌ، أَوْنَبِیٌّ مُرْسَلٌ، أَوْ عَبْدٌ امْتَحَنَ‏اللّه‏ُ قَلْبَةُ لِلْإیْمانِ... [خصال ص ۲۹۰]

بی ‏تردید کار و راه ما دشوار و دشواری ‏آور است و جز فرشته مقرّب یا پیامبر فرستاده‏ شده یا بنده ‏ای که خدا قلب او را به #ایمان آزموده است، کسی بار مسئولیت آن را نمی ‏تواند به دوش کشد.

⭕ ️ امّا موضع امیرمؤمنان در این داستان غم‏ انگیز و فاجعه ‏بار...

آری، درست است که امیرمؤمنان علیه ‏السلام، سالار همه غیرتمندان و حق‏ طلبان روزگاران است، امّا اگر شرایط روزگار و ماندگاری دین و آیین چنان بطلبد که آن حضرت بر هر بیدادی در حقّ خود و خاندانش شکیب ورزد، آیا باز هم می ‏تواند دست به شمشیر شجاعت و مقاومت ببرد؟!

👈 🏼 به ‏ویژه که از برادرش رسول خدا صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله در این مورد آینده‏ نگری و اخباری در باره رویدادهای تلخ پس از رحلت آن بزرگوار نزد اوست، و پیامبر خدا آن حضرت را در برابر آن رویدادهای تلخ آگاه ساخته و به شکیب و بردباری فرمان داده است.

🔸 و همان تجاوزکاران نیز از این اخبار و احادیث آگاهی داشتند و به‏ همین جهت هم، گستاخی تهاجم به ‏خانه او را در خود یافته ‏اند و بر بیدادی زشت و ظالمانه دست می ‏یازند.

⛔ ️ آیا امیرمؤمنان در این شرایط می ‏تواند فرمان شکیبایی پیامبر را فراموش کند و با تکیه بر دلیری و توانایی ‏اش پاسخ آنان را با شمشیر عدالت بدهد؟! روشن است که هرگز؛ به برخی از روایات رسیده در این مورد بنگرید:

📜 از جمله آن روایات، این است که سُلیم بن قیس در کتاب خویش چنین آورده است:

آن‏گاه پیامبر خدا صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله روی به‏ سوی دخترش فاطمه زهرا علیها السلام نمود و با اندوهی جانکاه فرمود:

فاطمه جان! تو نخستین فرد از خاندانم هستی که به من خواهد پیوست. دخترم! تو سالار بانوان بهشت هستی و با این‏ وصف، پس از من ظلم و دشمنی سختی خواهی دید، تا جایی که تو را کتک می ‏زنند و یکی از دنده‏ هایت شکسته می‏ شود! خدای قاتل تو را لعنت کند

[کتاب سلیم بن قیس ص ۴۲۷، احتجاج طبرسی ج ۱ ص ۱۱۱ و الغیبه ص ۱۹۳]

🔹 در ادامه روایت آورده است که سپس آن حضرت رو به امیرمؤمنان علیه ‏السلام نمود و فرمود:

امّا تو ای أبالحسن! پس از من #جامعه و امّت نسبت به تو #مکر و عهدشکنی می ‏کند. در آن شرایط دشوار اگر یارانی استوار و کافی یافتی، بر ضدّ فریب و بیداد جهاد کن...

⭕ ️ و گرنه دست نگاهدار و خون خود را حفظ نما، و بدان که #شهادت بر سر راه توست و فرجام کارت شهادت در راه خداست.

[کتاب سلیم بن قیس ص ۴۲۷؛ احتجاج طبرسی ج ۱ ص ۱۱۱؛ الغیبه ص ۱۹۳]🗞 نیز در منابع مختلف در شرح رویداد تلخ یورش بر خانه فاطمه علیها السلام چنین آمده است:

🔴 علی "علیه السلام" در یورش سپاه استبداد به خانه ‏اش، دلیرانه از جای جست و کمربند «عمر» را گرفت و او را چنان بر زمین کوبید که بینی و گردنش به شدّت درد گرفت و آن حضرت تصمیم گرفت تا او را به کیفر تجاوزگری و شرارتش بکشد...

🔸 که ناگاه سخن پیامبر خدا و سفارش او را به ‏یاد آورد، و ناگاه «عمر» را رها کرد و خروشید که:

وَ الَّذِی أَکْرَمَ مُحَمَّداً بِالنُّبُوَّةِ یَابْنَ صَهّاک! لَولا کِتابٌ مِنَ‏اللّه‏ِ سَبَقَ، وَ عَهدهُ إلی رَسُولِ ‏اللّه‏ِ لَعَلِمْتَ أَنَّکَ لاتَدْخُلُ بَیْتِی...

[بیت الأحزان ص ۱۱۰؛ بحارالانوار ج ۲۸ ص ۲۶۶؛ تفسیر قمّی ج ۲ ص ۱۵۹]

هان ای پسر صهّاک! به آن خدایی که محمّد صلی ‏الله ‏علیه‏ و‏ آله را به رسالت گرامی داشت...

اگر خواست و نوشته حکیمانه خدا بر این رویداد پیشی نگرفته بود و عهد او با پیامبرش نبود