در زندگیناگزیر زمانی خواهد رسیدکه بعد از فرو ریختن باورِمان،آوار خاطرات،و شب گریه های مداوم..قلبمان برای همیشه از کار می افتدو مغزمان شروع به تپیدن می کند..آنگاه تبدیل به مرده ی متحرکی خواهیم شدکه منطق از سر و رویش می بارد...:)))