بسم الله الرحمن الرحم

بسم الله الرحمن الرحيم
ماه عزیز شبعان مبارک :
الحمدالله به ماه عزیز شعبان که ماه رسول خدا صلوات الله علیه و آله می باشد رسیدیم و باید قدر بدانیم.
در این ماه، ضمن تداوم بر ذکر صلوات و نیز استغفار حتی شده یک فراز یا یک خط از دعای شعبانیه را بخوانیم و در معنا و مفهومش بیندیشیم. این دعا از امیرالمومنین علیه السلام می باشد که تمامی اهل بیت علیه السلام بر آن مداومت داشته و بسیار توصیه نموده اند.
نجوا به از نزدیک و حتی پنهان حرف زدن با کسی گفته می‌شود و ندا‌ به حرف زدن از دورتر گفته می‌شود چنان که گاه در دل راز و نیاز می‌کنیم و گاه به زبان می‌آوری؟ و یا گاهی از شدت محبت احساس نزدیکی می کنی و گاه به خاطر غفلت و گناه احساس دورشدن داری، و در هر دو حالت از او تمنای شنیدن داری
که حال که خداوند سبحان را باور داریم و او را دوست می داریم و او به رغم غفلت ها و گناهانمان بسیار ما را دوست دارد، و می فرماید: مرا بخوانید تا پاسخ تان بدهم- از من بخواهید تا به شما عطا کنم- استغفار و توبه کنید تا بپذیرم پس بکوشیم تا از فرصت ها نهایت بهره را ببریم. گرگدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه چیست.
همانا به سوی تو ریختیم در حال درماندگی و زاری در برابرت ایستادم پاداشی را که نزد توست امیدوارم آنچه را که در درون دارم می‌دانی و حاجتم را خبر داری، نهانم مرا میشناسی، کار بازگشت به آخرت و خانه ابدی ام برتو پوشیده نیست و آنچه می‌خواهم به زبان آرم و خواهش خویش را بازگو کنم و هم آنچه را که برای عاقبت امید دارم، بر تو پنهان نیست.
کدام جاذبه ای توجه ما را منحرف می‌کند؟ کدام مسئله ای سبب غفلت ما می‌شود؟ با این همه، حتی از خواندن روزانه یک فرازی از مناجات شعبانیه، و اندکی تأمل و تفکر در آن، محروم بمانیم؟!
امام حسین علیه السلام فرمودند: عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند.
وَ قَدْ جَرَتْ مَقَادِیرُکَ عَلَیَّ یَا سَیِّدِی فِیمَا یَکُونُ مِنِّی إِلَى آخِرِ عُمْرِی مِنْ سَرِیرَتِی وَ عَلانِیَتِی وَ بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی إِلَهِی إِنْ حَرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْزُقُنِی وَ إِنْ خَذَلْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُنِی - همانا آنچه تقدیر نموده‏اى بر من‏ اى آقاى من در آنچه که تا پایان عمر بر من فرود می ‏آید از نهان و آشکارم جارى شده است، و تنها به دست توست نه به دست‏ غیر تو فزونى و کاستی ‏ام و سود و زیانم، خدایا! اگر محرومم کنى پس کیست آن‏که به من روزى دهد؟ و اگر خوارم ‏سازى پس‏ کیست آن‏که به من یارى رساند.( ص 1)