ما چیزی

ما چیزی
برای از دست دادن
نداشتیم
جز رنج‌ها، دردها و زنجیرهامان...
ما چیزی برای از دست دادن نداشتیم به جز اندوهی هزارساله، زخم‌هایی عمیق و غباری غلیظ که مانع از دیدن خورشیدی می‌شد که در آستانه‌ی طلوعی باشکوه ایستاده بود.
ما همه چیز را از دست داده‌بودیم و با دستانی خالی و قلبی آکنده از خشم و بغض به اینجای مسیر رسیده‌بودیم و به خودمان که آمده بودیم لبه‌ی پرتگاهی عظیم ایستاده‌بودیم و یک راه بیشتر نداشتیم:

- پریدن!

یا می‌افتادیم
یا پرواز می‌کردیم.

هرچند که تفاوت چندانی نداشت و در هر صورت، همه چیز تمام می‌شد...

🌷🎀