لحظاتی میرسه که هیچ کس، مطلقا هیچکس، یار و یاورت نیست. فقط و فقط خودت باید بارهایی رو به دوش بکشی. این یه حقیقت تلخه. اینکه در نهایت انسان با وجود همه آدمهای حاضر در زندگیش، موجود تنهاییه.