حضرت امام صادق (ع) در توصیف خوی ها و عادت هایی که در آخر
حضرت امام صادق (ع) در توصیف خوی‌ها و عادت‌هایی که در آخر زمان بین مردمان رایج می‌شود، فرموده‌اند که در آن روزگار:
- [دستورهای] قرآن کهنه شود و چیزهایی که در آن نیست، در آن پدید شود و [آیات آن] طبق دلخواه توجیه شود؛
- هرکه را به کارِ بد بستایند، خندان و خشنود شود و اعتراضی نکند؛
- همجنس‌بازی مردان و زنان رایج و مرسوم شود؛
- خانۀ کعبه تعطیل شود و دستور به نرفتنِ به آن داده شود؛
- پول‌دار عزیزتر از مؤمن باشد؛
- ربا آشکار شود و بر آن سرزنش نشود؛
- مردِ باایمان غمناک، پست و خوار شود؛
- شراب را آشکارا بنوشند و آنان‌که از خدای عزّوجلّ نمی‌ترسند، برای نوشیدنش گرد هم آیند؛
- با شراب مداوا کنند و برای بیمار نسخه کنند و بِدان بهبودی جویند؛
- بدعت و زنا آشکار شود؛
- مؤمن نتواند کارِ بد را جز در دلِ خویش انکار کند؛
- زمامداران به کافران نزدیک شوند و از خوبان دوری گزینند؛
- شنیدن قرآن بر مردم سنگین و گران آید، درحالی‌که شنیدن چیزهای ناروا برای آنان آسان و مطلوب است؛
- برای اذان گفتن و نماز پول گیرند؛
- همسایه از ترس زبانِ همسایه‌اش او را گرامی دارد؛
- فرمانروایان در داوری رشوه گیرند؛
- بچۀ کوچک مرد بزرگ را خوار شمارد؛
- مسجدها طلاکاری و نقّاشی شود؛
- مردم خون‌ریزی را آسان شمارند و برایشان عادی شود؛
- انسان برای غرض دنیایی ریاست طلبد و خود را به بدزبانی مشهور سازد تا از او بترسند و کارها را به او واگذارند؛
- با حیوانات نکاح کنند؛
- آن‌که روزیِ حلال جوید، سرزنش شود و جویندۀ حرام، ستایش شود؛
- مرده را به مسخره گیرند و کسی برای مرگِ او غمناک نشود؛
- ناسپاسی پدر و مادر آشکار شود و پدر و مادر را سبک شمارند. حالِ آنان نزد فرزند از همه بدتر باشد و فرزند خوشحال است که به آنها دروغ بندد. فرزند آنان را نفرین کند و از مرگشان خشنود شود؛
- تمام غم و اندوه مردم دربارۀ شکم و شهوتشان باشد و باکی ندارند که چه بخورند و با چه نکاح کنند؛
- هرکه مال یتیمان را بخورد، او را به‌شایستگی بستایند؛
- وقت نماز را سبک شمارند؛
- نشانه‌های آسمانی پدید آید، اما مردم از آن هراس نکنند؛
- اهل قرآن و تفسیر خوار شوند و هرکه آنان را دوست دارد نیز خوار شود؛
- زندگی مرد از کم‌فروشی اداره شود؛
- اگر شخصی سخن حق گوید و امر به معروف و نهی از منکر کند، دیگران او را نصیحت کنند و بگویندش که این کار بر تو لازم نیست؛
- نمازخوان برای ریا و خودنمایی نماز خوانَد؛
- قماربازی آشکار شود؛
- صدقه را به وساطتِ دیگران به اهلش دهند و برای رضای خدا ندهند؛ بلکه از روی درخواست مردم و اصرارِ آنها بپردازند؛
- در حَرَمین (مکه و مدینه) کارهایی که خدا دوست ندارد انجام گیرد؛
- [دستورهای] قرآن کهنه شود و چیزهایی که در آن نیست، در آن پدید شود و [آیات آن] طبق دلخواه توجیه شود؛
- هرکه را به کارِ بد بستایند، خندان و خشنود شود و اعتراضی نکند؛
- همجنس‌بازی مردان و زنان رایج و مرسوم شود؛
- خانۀ کعبه تعطیل شود و دستور به نرفتنِ به آن داده شود؛
- پول‌دار عزیزتر از مؤمن باشد؛
- ربا آشکار شود و بر آن سرزنش نشود؛
- مردِ باایمان غمناک، پست و خوار شود؛
- شراب را آشکارا بنوشند و آنان‌که از خدای عزّوجلّ نمی‌ترسند، برای نوشیدنش گرد هم آیند؛
- با شراب مداوا کنند و برای بیمار نسخه کنند و بِدان بهبودی جویند؛
- بدعت و زنا آشکار شود؛
- مؤمن نتواند کارِ بد را جز در دلِ خویش انکار کند؛
- زمامداران به کافران نزدیک شوند و از خوبان دوری گزینند؛
- شنیدن قرآن بر مردم سنگین و گران آید، درحالی‌که شنیدن چیزهای ناروا برای آنان آسان و مطلوب است؛
- برای اذان گفتن و نماز پول گیرند؛
- همسایه از ترس زبانِ همسایه‌اش او را گرامی دارد؛
- فرمانروایان در داوری رشوه گیرند؛
- بچۀ کوچک مرد بزرگ را خوار شمارد؛
- مسجدها طلاکاری و نقّاشی شود؛
- مردم خون‌ریزی را آسان شمارند و برایشان عادی شود؛
- انسان برای غرض دنیایی ریاست طلبد و خود را به بدزبانی مشهور سازد تا از او بترسند و کارها را به او واگذارند؛
- با حیوانات نکاح کنند؛
- آن‌که روزیِ حلال جوید، سرزنش شود و جویندۀ حرام، ستایش شود؛
- مرده را به مسخره گیرند و کسی برای مرگِ او غمناک نشود؛
- ناسپاسی پدر و مادر آشکار شود و پدر و مادر را سبک شمارند. حالِ آنان نزد فرزند از همه بدتر باشد و فرزند خوشحال است که به آنها دروغ بندد. فرزند آنان را نفرین کند و از مرگشان خشنود شود؛
- تمام غم و اندوه مردم دربارۀ شکم و شهوتشان باشد و باکی ندارند که چه بخورند و با چه نکاح کنند؛
- هرکه مال یتیمان را بخورد، او را به‌شایستگی بستایند؛
- وقت نماز را سبک شمارند؛
- نشانه‌های آسمانی پدید آید، اما مردم از آن هراس نکنند؛
- اهل قرآن و تفسیر خوار شوند و هرکه آنان را دوست دارد نیز خوار شود؛
- زندگی مرد از کم‌فروشی اداره شود؛
- اگر شخصی سخن حق گوید و امر به معروف و نهی از منکر کند، دیگران او را نصیحت کنند و بگویندش که این کار بر تو لازم نیست؛
- نمازخوان برای ریا و خودنمایی نماز خوانَد؛
- قماربازی آشکار شود؛
- صدقه را به وساطتِ دیگران به اهلش دهند و برای رضای خدا ندهند؛ بلکه از روی درخواست مردم و اصرارِ آنها بپردازند؛
- در حَرَمین (مکه و مدینه) کارهایی که خدا دوست ندارد انجام گیرد؛
۲.۴k
۱۱ مهر ۱۴۰۱
