پوست خشک

پوست خشک: این تیپ پوستی، فاقد آب لازم در ناحیه اپیدرم می‌باشد. با افزایش سن، احتمال خشکی پوست بالا می‌رود. سطح پوست بصورت طبیعی از لیپید و پروتئین تشکیل گردیده است. لیپید که نوعی چربی است، پوست را در برابر از دست دادن آب محافظت می‌نماید. ترشح پایین چربی و یا حذف آن باعث خشکی پوست می‌گردد. (همچنین برخی از بیماری‌ها مانند دیابت، کم‌کاری تیروئید و یا استفاده از برخی از داروها نیز ممکن است باعث خشکی پوست شود). این افراد پس از استحمام اگر پوست خود را چرب نکنند در صورت خندیدن دچار کشیدگی پوست در اطراف لب می‌شوند. منافذ پوست بسته است و پوست حالت زبری دارد. چروک زود هنگام روی این پوست دیده می‌شود و معمولا شروع آن از نواحی دور چشم و پیشانی می‌باشد. عوامل بیرونی مانند آفتاب، سرما، داروهای شیمایی و همچنین عوامل درونی مانند اگزمای پوستی بر روی خشک شدن پوست اثر دارند. همچنین پوست خشک ممکن است دچار خارش شده، پوسته پوسته شود و یا دچار دانه‌های قرمز گردد. این نوع پوست زودتر دچار پیری، خطوط و چروک‌های سطحی می‌شود.
مراقبت: نوشیدن مرتب آب، استفاده از مرطوب کننده های قوی، استفاده از شوینده‌های تخصصی (شیرپاک‌کن)، پرهیز از استحمام مکرر و آب داغ، پرهیز از آفتاب و استفاده مکرر از ضد آفتاب، پرهیز از محیط‌های سرد و در معرض باد بودن. جلوگیری از خشک شدن پوست.
#پوست_خشک