وقت رفتن شـــــده و بی چمدانم گل ِمن
وقت رفتن شـــــده و بی چمدانم گل ِمن
طاقتم نیست در این شهـــــر بمانم گل ِمن
آنقدر زخم ِزبان خورده ام از مردم ِشهـــــر
ڪہ دگر بستہ شـــــده پاڪ زبانم گل ِمن
بس ڪہ بیجـــــا و نسنجیده قضاوت شده ام
آتش ِتهمتـــــی افتاده بجانم گل ِمن
عقل ِاین مردم ِنادان ڪہ بہ چشـــــم است فقط
جهـــــل تا ڪی و ڪجا؟ در خفقانم گل ِمن
بعد از این ڪور و ڪَرَم، هیچ نگویم بخـــــدا
لالم و پنبہ نهادم بہ دهانـــــم گل ِمن
خسته ام، باید از این شهر ِڪذایی بروم
من براے تو فقط دل نگرانـــــم گل ِمن
غزل ِتلـــــخ ِخداحافظی و رفتن ِمن
شده وقتش ڪہ براے تـــــو بخوانم گل ِمن..
طاقتم نیست در این شهـــــر بمانم گل ِمن
آنقدر زخم ِزبان خورده ام از مردم ِشهـــــر
ڪہ دگر بستہ شـــــده پاڪ زبانم گل ِمن
بس ڪہ بیجـــــا و نسنجیده قضاوت شده ام
آتش ِتهمتـــــی افتاده بجانم گل ِمن
عقل ِاین مردم ِنادان ڪہ بہ چشـــــم است فقط
جهـــــل تا ڪی و ڪجا؟ در خفقانم گل ِمن
بعد از این ڪور و ڪَرَم، هیچ نگویم بخـــــدا
لالم و پنبہ نهادم بہ دهانـــــم گل ِمن
خسته ام، باید از این شهر ِڪذایی بروم
من براے تو فقط دل نگرانـــــم گل ِمن
غزل ِتلـــــخ ِخداحافظی و رفتن ِمن
شده وقتش ڪہ براے تـــــو بخوانم گل ِمن..
۵۴۹
۱۵ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.