تو نباشی نفسم را به درک خواهم داد

تو نباشی نَفَسم را به دَرَک خواهم داد
پاسخ ِ لطف ِ خدا را مَتَلک خواهم داد

دوره گردی اگر از کوچه یِ تقدیر گذشت
جان ِ شیرین و جگر را به نمک خواهم داد

تو نباشی همه یِ ثانیه ها مرگ ِ من است
صورت ثانیه را دست ِ کُتَک خواهم داد

گور ِ بابایِ شعور و ادب و شخصیّتم
ناسزاهایِ رکیکی به فلک خواهم داد...!!

به درک رفت اگر وزن ِ غزل ، شعر فدای سر تو
تو نباشی همه یِ زندگی ام را به درک، «خواهم داد»