برو ای گدای مسکین در خانهی حسین زن

برو ای گـدای مسکـیـن در خانه‌ی حـسیــن زن
کـه پسر همان کـند که پــدر هـمـیشه می‌کـرد
همه روح و جـان و تن را بدهم بـه نـــام اربـــاب
که اگر حســـیـن نبـاشد تن و جان من چه ارزد