آدم هـا گـاهـی ؛

آدم هـا گـاهـی ؛
چـوبِ اشتبـاهـاتشـان را جـایِ دیگـری مـی خـورنـد …
جـایـی کـه حتـی فکـرش را هـم نمـی کننـد !
حـواستـان بـاشـد ؛
چـوبـی کـه بـه احسـاس و زنـدگـیِ دیگـران مـی زنیـم “تـاوان” دارد …
ایـن دل شکستـن هـا ،
ایـن بـی انصـافـی هـا ،
ایـن بـازی دادن هـا ؛
همـه اش تـاوان دارد …