غروب آفتاب

غروب آفتاب
کاش میشد
در غروب آفتاب
بی صدا با سایه
هم آواز شد
صد کلام بی صدا
را باز گفت
با عروس غافله
همراز شد
کاش میشد در
غروب آفتاب
بندبند همراه "سایه "
شعر گفت
همچو فرهاد ،
تلخ نوشید چای را
صد غزل همراه
لیلی واژه های ناب گفت
کاش میشد
در غروب آفتاب
بی صدا با سایه ها
کوچید و رفت
همنشین قصه و
افسانه و احساس شد
شعرهایی معنوی ،
آکنده از ایهام گفت.