شیراز حافظیه

هنوزم وقتی میخندی یه کهکشان تو چشمات میرقصن؟!
هنوز وقتی حرف میزنی،
وقتی ذوق میکنی،
وقتی خجالت میکشی،
وقتی ناراحتی و حتی دلواپسی،
وقتی یه عالمه غم و غصه رو قلبت سنگینی میکنه چشمات میخندن تا نگن چقدر غم دارن؟!
ولی خدا میدونه کرور کرور غصه از چشات سرازیرن،
ببخشیدا اما هنوز چشات قشنگه؟!
مثل همون قدیم ندیما،
مثل همون اولین باری که دیدمت چشات برق میزنه و چروک‌های ریز کنار چشمات قشنگیشونو صدبرابر میکنن؟!
هنوز میشه ساعت‌ها نشست و از چشات گفت،
هی نوشت و نوشت و نوشت؟!
هنوز میشه ساعت و روز و ماه و فراموش کنی و غرق بشیم تو سیاه‌چاله چشات،
گیریم،
بدَم گیریم،
ناجورم گیریم،
هنوز درگیرتیم،
گیر دوتا دکمه روی صورتت که معلوم نیست چه رنگی ان!
چشات و میگم،
هنوز گیره اون کهکشان ناشناخته داخل چشماتیم،
هنوز نشناختیم،
هنوز هیچ قله ای شو فتح نکردیم،
هنوز خرابه‌هاشو آباد نکردیم،
میترسیم ،
میترسیم که پاگیرترمون کنه!
ما که دل و دین و ایمونمونو ریختیم پای چشات،
ما که هرچی داشتیم باختیم بهت!
نوش جونت اصلا،
به تو نبازیم به کی ببازیم؟!
دارو ندارمون همین یه قلب بود که پیش‌کشِ چشات،
از ما که گذشت به کسی دیگه که رسید بزار همیشه با ستاره های چشمات برقصه♥️


#فرگل_مشتاقی