من زنی وحشی شدم در میکده رامم مکن

من زنی وحشی شدم در میکده ! رامم مکن
سوختم در تابه ی سوزان ِ تب! خامم مکن

من نمیخواهم برایم دل بسوزانی ، فقط :
زهر ِ تلخ ِ شور ِ عشقت ، بر تن ِ جامم مکن 

من که هرشب زنده مُردم دور ِ از گرمای ِ تو 
مقصد ِ رویایی ات ، سودای ِ هر گامم مکن

قهوه ی ِ تلخم به اشک ِ عشق شیرین کردم وُ
در خمار بوسه ای، شیرین دل ِ کامم مکن !

بی تو پروازم قفس شد ، پر زدن دردی دگر
بی پناهم ! رحم کن ! آواره ی ِ بامم مکن 

من غزل هیچ نمیدانم وُ خود میدانی !
خنده بر حسی که آن را شعر مینامم ، مکن !!!

مهسا تیلی