تفسیر قرآن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ
ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره حدید
امام صادق علیه السلام فرمود: هر كس سوره حدید و مجادله را در نماز واجب، به طور پیوسته بخواند، خداوند او را هرگز دچار عذاب نخواهد ساخت و هیچ وقت در وجود خودش و خانوادهاش بدی نخواهد دید و در بدنش نیز هیچ مریضی نخواهد یافت.
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بى اندازه است و مهربانى اش هميشگى
سَبَّحَ لِلّٰهِ مٰا فِي السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (١)
آنچه در آسمان ها و زمين است، خدا را [به پاك بودن از هر عيب و نقصى] مى ستايند، و او تواناى شكست ناپذير و حكيم است
لَهُ مُلْكُ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (٢)
مالكيّت و فرمانروايى آسمان ها و زمين فقط در سيطرۀ اوست، زنده مى كند و مى ميراند، و او بر هر كارى تواناست
هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظّٰاهِرُ وَ الْبٰاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (٣)
اوست اول و آخر و ظاهر و باطن، و او به همه چيز داناست
نکته ها:
آخرين آيه سوره قبل (واقعه) درباره تسبيح خداوند بود: «فسبّح باسم ربّك العظيم» و اولين آيه اين سوره نيز تسبيح خداوند است. «سبّح للّه ما فى السّموات و الارض»
آغاز هشت سوره قرآن، با تسبيح خداوند مى باشد: اسراء، نحل، حديد، حشر، صفّ، جمعه، تغابن و اعلى. و بيش از نود بار اين واژه در قرآن آمده است، در حالى كه تنها چهار سوره با حمد الهى آغاز مى گردد: حمد، انعام، سبأ و فاطر. و حدود هفتاد بار اين واژه با مشتقاتش در قرآن آمده است. شايد رمز غلبه تسبيح بر حمد خداوند، اهميّت مبارزه با شرك و خرافات و فراوانى آن در عقايد بشرى و تقدّم پيرايش بر آرايش باشد. همان گونه كه در اذكار نماز، «سبحان اللّه» مقدّم بر «الحمدللّه» است.
در جهان بينى الهى، تمام هستى در حال تسبيح خداوند است، گرچه ما آن را نفهميم «و ان من شى ء الاّ يسبّح بحمده ولكن لاتفقهون تسبيحهم»(2) و اين تسبيح، آگاهانه است. «كلٌّ قد عَلِم صلاته و تسبيحه»(3)
قرآن، نام برخى از تسبيح كنندگان را به خصوص ذكر كرده است:
الف) فرشتگان. «نحن نسبّح بحمدك»(4)
ب) رعد آسمانى. «يسبّح الرّعد بحمده»(5)
ج) پرندگان. «الم تر انّ اللّه يسبّح له مَن فى السّموات و الارض و الطّير»(6)
د) كوهها. «سخّرنا مع داود الجبال يسبّحن»(7)
تسبيح خداوند، وسيله نجات از گرفتارى است. «فلولا انّه كان من المسبّحين . للبث فى بطنه الى يوم يبعثون»
بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ
ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره حدید
امام صادق علیه السلام فرمود: هر كس سوره حدید و مجادله را در نماز واجب، به طور پیوسته بخواند، خداوند او را هرگز دچار عذاب نخواهد ساخت و هیچ وقت در وجود خودش و خانوادهاش بدی نخواهد دید و در بدنش نیز هیچ مریضی نخواهد یافت.
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بى اندازه است و مهربانى اش هميشگى
سَبَّحَ لِلّٰهِ مٰا فِي السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (١)
آنچه در آسمان ها و زمين است، خدا را [به پاك بودن از هر عيب و نقصى] مى ستايند، و او تواناى شكست ناپذير و حكيم است
لَهُ مُلْكُ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (٢)
مالكيّت و فرمانروايى آسمان ها و زمين فقط در سيطرۀ اوست، زنده مى كند و مى ميراند، و او بر هر كارى تواناست
هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظّٰاهِرُ وَ الْبٰاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (٣)
اوست اول و آخر و ظاهر و باطن، و او به همه چيز داناست
نکته ها:
آخرين آيه سوره قبل (واقعه) درباره تسبيح خداوند بود: «فسبّح باسم ربّك العظيم» و اولين آيه اين سوره نيز تسبيح خداوند است. «سبّح للّه ما فى السّموات و الارض»
آغاز هشت سوره قرآن، با تسبيح خداوند مى باشد: اسراء، نحل، حديد، حشر، صفّ، جمعه، تغابن و اعلى. و بيش از نود بار اين واژه در قرآن آمده است، در حالى كه تنها چهار سوره با حمد الهى آغاز مى گردد: حمد، انعام، سبأ و فاطر. و حدود هفتاد بار اين واژه با مشتقاتش در قرآن آمده است. شايد رمز غلبه تسبيح بر حمد خداوند، اهميّت مبارزه با شرك و خرافات و فراوانى آن در عقايد بشرى و تقدّم پيرايش بر آرايش باشد. همان گونه كه در اذكار نماز، «سبحان اللّه» مقدّم بر «الحمدللّه» است.
در جهان بينى الهى، تمام هستى در حال تسبيح خداوند است، گرچه ما آن را نفهميم «و ان من شى ء الاّ يسبّح بحمده ولكن لاتفقهون تسبيحهم»(2) و اين تسبيح، آگاهانه است. «كلٌّ قد عَلِم صلاته و تسبيحه»(3)
قرآن، نام برخى از تسبيح كنندگان را به خصوص ذكر كرده است:
الف) فرشتگان. «نحن نسبّح بحمدك»(4)
ب) رعد آسمانى. «يسبّح الرّعد بحمده»(5)
ج) پرندگان. «الم تر انّ اللّه يسبّح له مَن فى السّموات و الارض و الطّير»(6)
د) كوهها. «سخّرنا مع داود الجبال يسبّحن»(7)
تسبيح خداوند، وسيله نجات از گرفتارى است. «فلولا انّه كان من المسبّحين . للبث فى بطنه الى يوم يبعثون»
بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
۱.۲k
۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.