🙏🙏🙏🙏🙏

آداب و اعمال:
فضیلت نماز روز یکشنبه این ماه: در روز یكشنبه این ماه نمازى با فضیلت بسیار از رسول خدا صلّى الله علیه و آله روایت شده كه مجملش آن است كه هر كه آن را بجا آورد، توبه‏‌اش مقبول و گناهش آمرزیده شود و دشمنان او در روز قیامت از او راضى شوند و با ایمان بمیرد و دینش گرفته نشود و قبرش گشاده و نورانى شود و والدینش از او راضى و مغفرت شامل حال والدین او و ذریه او گردد و توسعه رزق پیدا كند و ملك الموت با او در وقت مردن مدارا كند و به آسانى جان او بیرون شود.
 
كیفیت نماز روز یک‌شنبه ماه ذی‌القعده به این شرح است: در روز یكشنبه غسل كند و وضو بگیرد و چهار ركعت نماز گزاردبه صورت دو  رکعتی برگزار می‌شود در هر ركعت حمد یك مرتبه و قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ سه مرتبه و معوذتین یك مرتبه، ( پس از اتمام نماز) هفتاد مرتبه استغفار كند و پس از اتمام استغفار، بگوید‏ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ‏ سپس بگوید : یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ‏ . ظاهر آن است كه این استغفار مذكور و دعاى بعد را بعد از نماز باید بجا آورد.
 
سه روز متوالی روزه‌داری: روایت شده كه هر كه در یكى از ماه ‌هاى حرام سه روز متوالى كه پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بدارد، ثواب نهصد سال عبادت براى او نوشته شود (مفاتیح الجنان. فصل پنجم. در اعمال ماه ذی القعده)
 
بیان حقیقت استغفار: از امیرالمؤمنین علی (ع) روایت شده است که گوینده ای در محضر آن حضرت گفت: اَستَغفِرُ الله. حضرت به او فرمود : مادرت بر تو بگرید آیا می‌دانی استغفار چیست ؟ استغفار درجه علّیین است و آن نامی است برای شش معنی ، اول : پشیمانی از گذشته. دوم : عزم بر اینکه به آن گناه رجوع نکند و دیگر آن را انجام ندهد. سوم : اگر حقّی از مردم بر عهده اوست، ادا کند تا خدا را که ملاقات می‌کند پاک باشد و حقّی از دیگران بر او نمانده باشد. چهارم : هر واجبی که بر عهده اوست و آن را ضایع ساخته است، حق آن را ادا نماید. پنجم : بر خود حتم کند گوشتی که از گناه بر تن او روییده است، به وسیله حزن و اندوه، آب شود تا پوست به استخوان بچسبد و بین آنها گوشت تازه بروید. ششم : به بدن خود اَلَم و سختی طاعت را بچشاند همان طوری که شیرینی گناه و معصیت را چشانیده بود. در این وقت بگوید : اَستَغفِرُ الله (المراقبات  ص369 ) )