🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیست_و_نهم
#بخش_اول
آہ غلیظے میڪشم،بُخارے ڪہ از دهانم خارج میشود گویاے غِلظَتش است!
حالم بدتر میشود،انگار تمامِ احساسات مادرم را درڪ میڪنم.
درڪِ یڪ عشقِ نافرجام!
از روے صندلے بلند میشوم،همانطور ڪہ بہ سمت خانہ قدم برمیدارم صدایش میزنم:مامان!
نوبت من است ڪہ از این حال و هوا دربیاورمش.
آرام جوابم را میدهد:بلہ!
ڪنار ڪابینت ایستادہ و لیوان ها را از داخل سینے برمیدارد.
_اووووم....بریم برف بازے؟
ابروهایش را بالا میدهد:چرا نظرت عوض شد؟!
شانہ هایم را بالا مے اندازم و لب هایم را ڪج میڪنم:حوصلہ م سر رفتہ!
_باشہ آمادہ شو بریم.
باشہ اے میگویم و با عجلہ بہ سمت اتاقم مے دوم،میانِ راہ صداے زنگِ تلفن باعث میشود بایستم.
مادرم میخواهد بہ سمت تلفن برود ڪہ سریع میگویم:من جواب میدم.
مشغول شستن ظرف ها میشود.
راهم را ڪج میڪنم.
نگاهے بہ شمارہ ے ناآشنا مے اندازم.
_ڪیہ؟!
_نمیدونم!
سپس گوشے را برمیدارم:بعلہ!
صداے آشناے زنانہ اے مے پیچد:سلام!
مادرم مدام مے پرسد "ڪیه"
_سلام خانم عسگرے،خوبید؟!
سرفہ اے میڪند و جواب میدهد:ممنون خانم! شما خوبے؟
جدے میگویم:مرسے خوبم!
آرام شڪر خدایے میگوید و اضافہ میڪند:مامان هست؟!
_بعلہ! دستش بندہ یڪم طول میڪشہ بیاد،گوشے خدمتتون.
سپس میگویم:مامان بیا تلفن!
میخواهم گوشے تلفن را از گوشم جدا ڪنم ڪہ صداے آرامش توجهم را جلب میڪند،ڪسے را مخاطب قرار دادہ و میگوید:این دخترہ چقد یخہ! واسہ ما طاقچہ بالا میذارہ،بہ بابات صدبار گفتم براے هادے بهتر از این دخترہ هس،چیش بہ هادے میخورہ؟!
نہ قیافہ دارہ،نہ اخلاق و زبون.
دیدے اون شب با چہ لباسایے اومدہ بود؟!
حدس میزنم با همتا یا یڪتا صحبت میڪند،بہ زور جلوے خودم را میگیرم تا نخندم.
دلم میخواهد بگویم "پسرتون خیلے تُحفہ س!" خوب است پشت سرم غیبت نمیڪند!
نمیدانم چرا ناراحت نمیشوم شاید بہ قول مادرم دارم بزرگ میشوم!
مادرم همانطور ڪہ دست هایش را بہ گوشہ هاے بافتِ زرشڪے رنگش مے مالد بہ سمتم مے آید.
اشارہ میڪند ڪہ تلفن را بہ دستش بدهم ڪہ انگشت اشارہ ام را روے بینے و لبم میگذارم.
میخواهم ببینم باز هم چیزے میگوید یا نہ!
اخمانش را درهم میبرد و گوشے تلفن را محڪم از دستم میڪشد.
ریز میخندم و لب میزنم:واقعا مادر شوهرہ ها!
لبانش را میگزد و میگوید:هیس!
نگاہ خشمگینش را نثارم میڪند و فرزانہ را مخاطب قرار میدهد:سلام فرزانہ جان!
ڪنجڪاوم فرزانہ چہ میخواهد بگوید،همانجا روے زمین مے نشینم و ساڪت بہ مادرم زل میزنم.
_قوربونت،خوبیم الحمداللہ! چہ خبرا؟!
_مام سلامتے و شادے براے شما!
دستانم را زیر چانہ ام میزنم:حالا دوساعت میخواید تعارف تیڪہ پارہ ڪنید! برید سر اصل مطلب!
مادرم چشم غرہ اے میرود و ادامہ میدهد:راستے میخواستم خودم بهت زنگ بزنم بابت پریشب خیلے تشڪر ڪنم،باز شرمندہ مون ڪردے!
_نہ این چہ حرفیہ؟! همہ چے عالے بود! تو زحمت افتادے.
چند دقیقہ ساڪت گوش میدهد.
ناگهان گُل از گُلش مے شڪوفد:جدے؟! بہ بہ!
با ذوق میگویم:چے شدہ؟! عروسیہ هادیہ؟!
مادرم لبانش را روے هم میفشارد و هم زمان خودڪارے ڪہ روے دفتر تلفن گذاشتہ بہ سمتم پرت میڪند.
سریع جاے خالے میدهم،خودڪار ڪنار مبل مے افتد.
_خیلے خوشحالم شدم،خوش بہ سعادتتون! اے ڪاش مارم مے طلبید.
با پررویے میگویم:میخوان از شهر زیارتے براش زن بگیرن؟!
مادرم دستِ آزادش را بالا مے برد،حرڪت لبانش را میخوانم: "این دفعہ این میاد تو دهنت"
تڪہ اے از موهایم را دور انگشت اشارہ ام مے پیچم و میگویم:چہ خشن!
انگار چیزے یادم مے افتد:راستے همونجا عقد میڪنن؟!
سپس غش غش میخندم و انگشتانم را از حصارِ موهاے مشڪے ام آزاد میڪنم،مادرم هم خندہ اش میگیرد.
چندبار لبانش را گاز میگیرد تا نخندد!
_ممنون ڪہ خبر دادے،حتما میایم.
پوفے میڪنم و در دل میگویم "نڪنہ بازم مهمونی"
_نہ عزیزم،بہ همہ سلام برسون،روے ماہ دختراتم ببوس.
من اضافہ میڪنم:وَ روے خورشید هادے!
_چشم،سلام دارن! در پناہ حق خداحافظ!
گوشے را سر جایش میگذارد و بلند میگوید:هووووف! از دستِ تو آیہ!
نگاهے بہ دستانم مے اندازم و میگویم:مگہ دستم چے ڪار ڪردہ؟!
آرام روے دست راستم میڪوبد و میگوید:نمیگے صدات میرہ؟!
بیخیال شانہ هایم را بالا مے اندازم:بے حساب میشدیم.
از روے زمین بلند میشوم:حالا چے میگفت؟!
همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ میرود میگوید:چند روز دیگہ میخوان برن ڪربلا! گفت خواستم زودتر خبر بدم قبل رفتن میخوایم دعوت ڪنیم بهونہ نیارید بیاد.
زیر لب میگویم:ایش! اونطور ڪہ من شنیدم بہ زندہ بودنم راضے نیس!
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیست_و_نهم
#بخش_اول
آہ غلیظے میڪشم،بُخارے ڪہ از دهانم خارج میشود گویاے غِلظَتش است!
حالم بدتر میشود،انگار تمامِ احساسات مادرم را درڪ میڪنم.
درڪِ یڪ عشقِ نافرجام!
از روے صندلے بلند میشوم،همانطور ڪہ بہ سمت خانہ قدم برمیدارم صدایش میزنم:مامان!
نوبت من است ڪہ از این حال و هوا دربیاورمش.
آرام جوابم را میدهد:بلہ!
ڪنار ڪابینت ایستادہ و لیوان ها را از داخل سینے برمیدارد.
_اووووم....بریم برف بازے؟
ابروهایش را بالا میدهد:چرا نظرت عوض شد؟!
شانہ هایم را بالا مے اندازم و لب هایم را ڪج میڪنم:حوصلہ م سر رفتہ!
_باشہ آمادہ شو بریم.
باشہ اے میگویم و با عجلہ بہ سمت اتاقم مے دوم،میانِ راہ صداے زنگِ تلفن باعث میشود بایستم.
مادرم میخواهد بہ سمت تلفن برود ڪہ سریع میگویم:من جواب میدم.
مشغول شستن ظرف ها میشود.
راهم را ڪج میڪنم.
نگاهے بہ شمارہ ے ناآشنا مے اندازم.
_ڪیہ؟!
_نمیدونم!
سپس گوشے را برمیدارم:بعلہ!
صداے آشناے زنانہ اے مے پیچد:سلام!
مادرم مدام مے پرسد "ڪیه"
_سلام خانم عسگرے،خوبید؟!
سرفہ اے میڪند و جواب میدهد:ممنون خانم! شما خوبے؟
جدے میگویم:مرسے خوبم!
آرام شڪر خدایے میگوید و اضافہ میڪند:مامان هست؟!
_بعلہ! دستش بندہ یڪم طول میڪشہ بیاد،گوشے خدمتتون.
سپس میگویم:مامان بیا تلفن!
میخواهم گوشے تلفن را از گوشم جدا ڪنم ڪہ صداے آرامش توجهم را جلب میڪند،ڪسے را مخاطب قرار دادہ و میگوید:این دخترہ چقد یخہ! واسہ ما طاقچہ بالا میذارہ،بہ بابات صدبار گفتم براے هادے بهتر از این دخترہ هس،چیش بہ هادے میخورہ؟!
نہ قیافہ دارہ،نہ اخلاق و زبون.
دیدے اون شب با چہ لباسایے اومدہ بود؟!
حدس میزنم با همتا یا یڪتا صحبت میڪند،بہ زور جلوے خودم را میگیرم تا نخندم.
دلم میخواهد بگویم "پسرتون خیلے تُحفہ س!" خوب است پشت سرم غیبت نمیڪند!
نمیدانم چرا ناراحت نمیشوم شاید بہ قول مادرم دارم بزرگ میشوم!
مادرم همانطور ڪہ دست هایش را بہ گوشہ هاے بافتِ زرشڪے رنگش مے مالد بہ سمتم مے آید.
اشارہ میڪند ڪہ تلفن را بہ دستش بدهم ڪہ انگشت اشارہ ام را روے بینے و لبم میگذارم.
میخواهم ببینم باز هم چیزے میگوید یا نہ!
اخمانش را درهم میبرد و گوشے تلفن را محڪم از دستم میڪشد.
ریز میخندم و لب میزنم:واقعا مادر شوهرہ ها!
لبانش را میگزد و میگوید:هیس!
نگاہ خشمگینش را نثارم میڪند و فرزانہ را مخاطب قرار میدهد:سلام فرزانہ جان!
ڪنجڪاوم فرزانہ چہ میخواهد بگوید،همانجا روے زمین مے نشینم و ساڪت بہ مادرم زل میزنم.
_قوربونت،خوبیم الحمداللہ! چہ خبرا؟!
_مام سلامتے و شادے براے شما!
دستانم را زیر چانہ ام میزنم:حالا دوساعت میخواید تعارف تیڪہ پارہ ڪنید! برید سر اصل مطلب!
مادرم چشم غرہ اے میرود و ادامہ میدهد:راستے میخواستم خودم بهت زنگ بزنم بابت پریشب خیلے تشڪر ڪنم،باز شرمندہ مون ڪردے!
_نہ این چہ حرفیہ؟! همہ چے عالے بود! تو زحمت افتادے.
چند دقیقہ ساڪت گوش میدهد.
ناگهان گُل از گُلش مے شڪوفد:جدے؟! بہ بہ!
با ذوق میگویم:چے شدہ؟! عروسیہ هادیہ؟!
مادرم لبانش را روے هم میفشارد و هم زمان خودڪارے ڪہ روے دفتر تلفن گذاشتہ بہ سمتم پرت میڪند.
سریع جاے خالے میدهم،خودڪار ڪنار مبل مے افتد.
_خیلے خوشحالم شدم،خوش بہ سعادتتون! اے ڪاش مارم مے طلبید.
با پررویے میگویم:میخوان از شهر زیارتے براش زن بگیرن؟!
مادرم دستِ آزادش را بالا مے برد،حرڪت لبانش را میخوانم: "این دفعہ این میاد تو دهنت"
تڪہ اے از موهایم را دور انگشت اشارہ ام مے پیچم و میگویم:چہ خشن!
انگار چیزے یادم مے افتد:راستے همونجا عقد میڪنن؟!
سپس غش غش میخندم و انگشتانم را از حصارِ موهاے مشڪے ام آزاد میڪنم،مادرم هم خندہ اش میگیرد.
چندبار لبانش را گاز میگیرد تا نخندد!
_ممنون ڪہ خبر دادے،حتما میایم.
پوفے میڪنم و در دل میگویم "نڪنہ بازم مهمونی"
_نہ عزیزم،بہ همہ سلام برسون،روے ماہ دختراتم ببوس.
من اضافہ میڪنم:وَ روے خورشید هادے!
_چشم،سلام دارن! در پناہ حق خداحافظ!
گوشے را سر جایش میگذارد و بلند میگوید:هووووف! از دستِ تو آیہ!
نگاهے بہ دستانم مے اندازم و میگویم:مگہ دستم چے ڪار ڪردہ؟!
آرام روے دست راستم میڪوبد و میگوید:نمیگے صدات میرہ؟!
بیخیال شانہ هایم را بالا مے اندازم:بے حساب میشدیم.
از روے زمین بلند میشوم:حالا چے میگفت؟!
همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ میرود میگوید:چند روز دیگہ میخوان برن ڪربلا! گفت خواستم زودتر خبر بدم قبل رفتن میخوایم دعوت ڪنیم بهونہ نیارید بیاد.
زیر لب میگویم:ایش! اونطور ڪہ من شنیدم بہ زندہ بودنم راضے نیس!
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii
۲۰.۸k
۰۷ اردیبهشت ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.