چه روز و شبهایی است این روز و شبهای میهمانی یار که رندا

چه روز و شبهایی است , این روز و شبهای میهمانی یار که رندان را "ز کنگره عرش میزند صفیر " تا از هرآنچه که "رنگ تعلق" میپذیرد در زیر این "چرخ کبود" ، رهایشان سازد...
آن یار بی همتا رنگ تعلق را برمیگیرد و بجای آن رنگ محبت خویش (صبغة الله ) را مینشاند که فراترین و ماناترین رنگهای هستی است....
( ....ومن احسن الله صبغه...)
آنانکه در این بزم الهی ،رنگ خوبی خدا را برعمق جانشان مینشانند همانانی اند که ما نامشان را نهاده ایم
«خوبان»زمین.....
ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﺭﻭﺯ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻧﻪ ﺩﺭﺧﻠﻮﺕ ﺷﺐ... خوبان،کسانی اند که پندارشان خداست ، گفتارشان تسکین است ودر رفتارشان، گونه ای از معجزه دیده میشود و مجموع این ها، آرامشی را برایت به ارمغان میاورد که بی بدیل است زیراکه درونشان ، آرام از یاد خداست.....
همسفر مهربانم ، ﺑﺪﺍﻥ که ما هم میتوانیم ﻫﻤﻴﺸﻪ تجلی یار باشیم ،بشرط آنکه
ما اورا طلب کنیم و او مارا مدد.....

سلام دوست آرام و آرامش بخش من......
همواره دلت شاد و کانون مهر خداوندی باد و بهره هایت از سفره ضیافت اش ، افزون تر....