بخش پنجم
بخش پنجم
«رابطهی بین شیعیان با مقام ولایت و مهدی موعود، یک رابطهی دایمی است و چهقدر خوب و بلکه لازم است که یکایک ما، قلباً هم این رابطه را با توجه و توسل و حرف زدن با آن حضرت حفظ کنیم. طبق همین زیاراتی که وارد شده و بعضاً مأثور است و به احتمال زیاد به خود معصوم(ع) مستند میباشد، این رابطهی قلبی و معنوی بین آحاد مردم و امام زمان(عج) یک امر مستحسن، بلکه لازم و دارای آثاری است؛ زیرا امید و انتظار را به طور دایم در دل انسان زنده نگه میدارد.»(1)
«کسی که اعتقاد به این مسأله دارد، چون با مرکز تفضّلات الهی و نقطه اصلی و کانون اشعاعِ رحمت حق، رابطهای روحی برقرار میکند، توفیق بیشتری برای برخورداری از وسایل عروج روحی و تقرب الیاللَّه دارد. به همین خاطر است که اهل معنا و باطن، در توسّلات معنوی خود، این بزرگوار را مورد توجّه و نظر دائمی قرار میدهند و به آن حضرت توسّل میجویند و توجّه میکنند. نفسْ پیوند قلبی و تذکّر و توجّه روحی به آن مظهر رحمت و قدرت و عدل حق تعالی، انسان را عروج و رشد میدهد و وسیله پیشرفت انسان را – روحاً و معناً – فراهم میکند.
این، یک میدان وسیع است. هر کس که در باطن و قلب و دل و جان خود، با این بزرگوار مرتبط باشد، بهره خودش را خواهد برد. البته، توجّه به کانون نور، باید توجّه حقیقی باشد. لقلقه زبان در این زمینه، تأثیر چندانی ندارد. اگر انسان، روحاً متوجّه و متوسّل شد و معرفت کافی برای خود به وجود آورد، بهره خودش را خواهد برد. این، یک میدان فردی و تکامل شخصی و معنوی است.»(2)
در کلام آیتالله بهجت
«بعضی شروع به اذکار و اورادی میکنند تا امام زمان علیه السلام را ببینند. چه اصراری بر دیدن آن حضرت دارید؟!
شما سعی کنید اعتقادتان به حضرت زیاد شود و ایشان از شما خشنود باشند.
اگر بدانیم در محضر «عین الله الناظره» هستیم، آیا روی آن را داریم که برای زیارت حضرت غائب علیه السلام اجازه بخواهیم؟ یا اینکه با خواسته های واضح او مخالفت می کنیم!؟ نماز و روزه را ترک و غیبت و ایذاء کنیم!؟
آیا می خواهیم به ما بفرماید «ابحت لکم المحرمات و اسقطت عنکم الواجبات!» حرام ها را بر شما حلال کردم و واجبات را از شما برداشتم!
مقصود اینکه چه می شد بواسطه بندگی خدا، روابط با امام زمان علیه السلام محفوظ می ماند؟
تنها انتظار فرج کافی نیست! بلکه طاعت و بندگی نیز لازم است. خصوصا با توجه به قضایایی که پیش از ظهور امام زمان(عج) واقع می شود. خدا می داند به واسطه ضعف ایمان بر سر افراد چه می آید!.. مگر امکان دارد عافیت مطلقه بدون ایمان و اطاعت و بندگی انجام گیرد!؟»(3)
1-در انتظار ولی اعظم ،ص80 برگرفته از سخنرانی مقام معظم رهبری در 22/12/1368
2-بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اقشار مختلف مردم 17/10/1374
3-امام زمان (عج) در کلام اولیای ربانی ، صص49-48
«رابطهی بین شیعیان با مقام ولایت و مهدی موعود، یک رابطهی دایمی است و چهقدر خوب و بلکه لازم است که یکایک ما، قلباً هم این رابطه را با توجه و توسل و حرف زدن با آن حضرت حفظ کنیم. طبق همین زیاراتی که وارد شده و بعضاً مأثور است و به احتمال زیاد به خود معصوم(ع) مستند میباشد، این رابطهی قلبی و معنوی بین آحاد مردم و امام زمان(عج) یک امر مستحسن، بلکه لازم و دارای آثاری است؛ زیرا امید و انتظار را به طور دایم در دل انسان زنده نگه میدارد.»(1)
«کسی که اعتقاد به این مسأله دارد، چون با مرکز تفضّلات الهی و نقطه اصلی و کانون اشعاعِ رحمت حق، رابطهای روحی برقرار میکند، توفیق بیشتری برای برخورداری از وسایل عروج روحی و تقرب الیاللَّه دارد. به همین خاطر است که اهل معنا و باطن، در توسّلات معنوی خود، این بزرگوار را مورد توجّه و نظر دائمی قرار میدهند و به آن حضرت توسّل میجویند و توجّه میکنند. نفسْ پیوند قلبی و تذکّر و توجّه روحی به آن مظهر رحمت و قدرت و عدل حق تعالی، انسان را عروج و رشد میدهد و وسیله پیشرفت انسان را – روحاً و معناً – فراهم میکند.
این، یک میدان وسیع است. هر کس که در باطن و قلب و دل و جان خود، با این بزرگوار مرتبط باشد، بهره خودش را خواهد برد. البته، توجّه به کانون نور، باید توجّه حقیقی باشد. لقلقه زبان در این زمینه، تأثیر چندانی ندارد. اگر انسان، روحاً متوجّه و متوسّل شد و معرفت کافی برای خود به وجود آورد، بهره خودش را خواهد برد. این، یک میدان فردی و تکامل شخصی و معنوی است.»(2)
در کلام آیتالله بهجت
«بعضی شروع به اذکار و اورادی میکنند تا امام زمان علیه السلام را ببینند. چه اصراری بر دیدن آن حضرت دارید؟!
شما سعی کنید اعتقادتان به حضرت زیاد شود و ایشان از شما خشنود باشند.
اگر بدانیم در محضر «عین الله الناظره» هستیم، آیا روی آن را داریم که برای زیارت حضرت غائب علیه السلام اجازه بخواهیم؟ یا اینکه با خواسته های واضح او مخالفت می کنیم!؟ نماز و روزه را ترک و غیبت و ایذاء کنیم!؟
آیا می خواهیم به ما بفرماید «ابحت لکم المحرمات و اسقطت عنکم الواجبات!» حرام ها را بر شما حلال کردم و واجبات را از شما برداشتم!
مقصود اینکه چه می شد بواسطه بندگی خدا، روابط با امام زمان علیه السلام محفوظ می ماند؟
تنها انتظار فرج کافی نیست! بلکه طاعت و بندگی نیز لازم است. خصوصا با توجه به قضایایی که پیش از ظهور امام زمان(عج) واقع می شود. خدا می داند به واسطه ضعف ایمان بر سر افراد چه می آید!.. مگر امکان دارد عافیت مطلقه بدون ایمان و اطاعت و بندگی انجام گیرد!؟»(3)
1-در انتظار ولی اعظم ،ص80 برگرفته از سخنرانی مقام معظم رهبری در 22/12/1368
2-بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اقشار مختلف مردم 17/10/1374
3-امام زمان (عج) در کلام اولیای ربانی ، صص49-48
- ۲.۰k
- ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط