*ترجمه نامه ویورس نامجون ⭐️
*ترجمه نامه ویورس نامجون ⭐️
🐨 مدتی میشه
زمان زیادی از وقتی که یازدهمین سالگردمون بود نمیگذره
اما با بهونههایی مثل پرمشغله بودن حتی نتونستم یه پست کوتاه بزارم هاهاها
آهنگ Come Back To Me ماه پیش منتشر شد و سه هفته پیش هم آلبوم RPWP منتشر شد. برنامه اینکه آوریل پارسال با هوسوک بریم خدمت به تاخیر افتاد و به تاخیر افتاد و در آخر با داداشای کوچولوم، کنار همدیگه و درحالیکه دست در دست گرفتیم رفتم. فکر میکنم سال 2023 رو با الکل و کار کردن روی موسیقی سپری کردم. واقعا به ناحیهی گروهبانمون حسودی میکنم.. اما هیچ پشیمونی ندارم هههه
این اولین اثر منه که نتونستم افکارمو راجبش بهتون بگم. چیزای زیادی هستن که دلم میخواد بگم اما همش توی آلبوم نوشته شده.. این آلبومیه که کلی باهاش درگیر شوم تا فقط با خودم روراست باشم. خیلی عالی میشه اگه بارها و بارها بتونید بخونیدش. لطفا.
سه روز پیش جین هیونگ بالاخره مرخص شد، منم ساکسیفونمو با خودم آوردم تا بتونم خوش بگذرونم اما راستشو بخواید احساسات قروقاطی مختلفی داشتم. وقتی اول از همه رفت تنها نبود و اوقات سختی نداشت؟... یعنی چطوری بوده. چون یک سال و شیش ماه برای هرکسی اینجا عادلانست، ما زندگی قبلی هیونگ رو الان زندگی میکنیم.
بعد از مدتها که اومدم بیرون همونطور که انتظار داشتم، زمان بیرون متفاوت میگذره. جوش هم یکمی متفاوت حس میشه.. و همه علیرغم نبود من حالشون خوبه. همه چیز داره خوب پیش میره. اگرچه یکمی احساس پوچ بودن میکنم، بیشتر از هرچیز دیگهای خیلی خوب بود که همهی اعضامون بعد مدت طولانی دوباره دور همدیگه جمع شدن و نوشیدنی داشتیم و یه مکالمه بی شیله پیله داشتیم. فکر میکنم به اندازه ده ماه شده. چرا اینقدر دلم برای این پسرا تنگ شده بود.. بعد از مدتها برای اولین بار باهاشون تماس گرفتم و از ناکجاآباد پرسیدم که چیکارا میکنن. جین هیونگ همیشه میگفت که چقدر زیاد دلتنگ اعضاست. بعد از پراکنده شدن و زندگی کردن تو یه جایی از استان گانگنام، عمیقا متوجهش شدم. همینطور که رو در رو صحبت میکردم متوجه شدم که چیزی تغییر نکرده. مکانی که ازش اومدم و چه نوع آدمی بودم. زمان خیلی ارزشمندی برای هممون بود.
سال بعد دوازدهمین سالگردمونه، یعنی قیافه همون چطوری میشه
دلم براتون تنگ شده. برای همین تصورتون میکنم و چون تصورتون بیشتر دلتنگتون میشم.
الان دیگه یازدهمین ساله.. احتمالا شمردن برای روزهای سال بعد مهمه. من آینده رو به جین هیونگ و هوبی که در آغوش شما گرفته شدن میسپرم.
بعد از اینکه متوجه شدم مردم زیادی هنوز ما رو فراموش نکردن و هنوزم منتظرمونن و عاشقمون هستن از اینجا میرم. هر روز رو با فکر اعضا و همگی شما زندگی میکنم، مثل همیشه.
🐨 مدتی میشه
زمان زیادی از وقتی که یازدهمین سالگردمون بود نمیگذره
اما با بهونههایی مثل پرمشغله بودن حتی نتونستم یه پست کوتاه بزارم هاهاها
آهنگ Come Back To Me ماه پیش منتشر شد و سه هفته پیش هم آلبوم RPWP منتشر شد. برنامه اینکه آوریل پارسال با هوسوک بریم خدمت به تاخیر افتاد و به تاخیر افتاد و در آخر با داداشای کوچولوم، کنار همدیگه و درحالیکه دست در دست گرفتیم رفتم. فکر میکنم سال 2023 رو با الکل و کار کردن روی موسیقی سپری کردم. واقعا به ناحیهی گروهبانمون حسودی میکنم.. اما هیچ پشیمونی ندارم هههه
این اولین اثر منه که نتونستم افکارمو راجبش بهتون بگم. چیزای زیادی هستن که دلم میخواد بگم اما همش توی آلبوم نوشته شده.. این آلبومیه که کلی باهاش درگیر شوم تا فقط با خودم روراست باشم. خیلی عالی میشه اگه بارها و بارها بتونید بخونیدش. لطفا.
سه روز پیش جین هیونگ بالاخره مرخص شد، منم ساکسیفونمو با خودم آوردم تا بتونم خوش بگذرونم اما راستشو بخواید احساسات قروقاطی مختلفی داشتم. وقتی اول از همه رفت تنها نبود و اوقات سختی نداشت؟... یعنی چطوری بوده. چون یک سال و شیش ماه برای هرکسی اینجا عادلانست، ما زندگی قبلی هیونگ رو الان زندگی میکنیم.
بعد از مدتها که اومدم بیرون همونطور که انتظار داشتم، زمان بیرون متفاوت میگذره. جوش هم یکمی متفاوت حس میشه.. و همه علیرغم نبود من حالشون خوبه. همه چیز داره خوب پیش میره. اگرچه یکمی احساس پوچ بودن میکنم، بیشتر از هرچیز دیگهای خیلی خوب بود که همهی اعضامون بعد مدت طولانی دوباره دور همدیگه جمع شدن و نوشیدنی داشتیم و یه مکالمه بی شیله پیله داشتیم. فکر میکنم به اندازه ده ماه شده. چرا اینقدر دلم برای این پسرا تنگ شده بود.. بعد از مدتها برای اولین بار باهاشون تماس گرفتم و از ناکجاآباد پرسیدم که چیکارا میکنن. جین هیونگ همیشه میگفت که چقدر زیاد دلتنگ اعضاست. بعد از پراکنده شدن و زندگی کردن تو یه جایی از استان گانگنام، عمیقا متوجهش شدم. همینطور که رو در رو صحبت میکردم متوجه شدم که چیزی تغییر نکرده. مکانی که ازش اومدم و چه نوع آدمی بودم. زمان خیلی ارزشمندی برای هممون بود.
سال بعد دوازدهمین سالگردمونه، یعنی قیافه همون چطوری میشه
دلم براتون تنگ شده. برای همین تصورتون میکنم و چون تصورتون بیشتر دلتنگتون میشم.
الان دیگه یازدهمین ساله.. احتمالا شمردن برای روزهای سال بعد مهمه. من آینده رو به جین هیونگ و هوبی که در آغوش شما گرفته شدن میسپرم.
بعد از اینکه متوجه شدم مردم زیادی هنوز ما رو فراموش نکردن و هنوزم منتظرمونن و عاشقمون هستن از اینجا میرم. هر روز رو با فکر اعضا و همگی شما زندگی میکنم، مثل همیشه.
۲.۱k
۲۶ خرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.