گاهی می نشینیم به آدم ها فکر می کنیم

گاهی می‌نشینیم به آدم ها فکر می‌کنیم
به آن ها که دیگر نداریمشان !
به آن هایی که زخم های بدی زدند و رفتند
و همچنان دیوانه وار دوستشان داریم...
حال که فکر می‌کنیم می‌بینیم آن قدرها هم شاید بد نبوده اند، آن قدر ها هم رفتن لازم نبود ...
بعد دلتنگشان می‌شویم. از کجا معلوم ! شاید آن ها هم دلتنگمان می‌شوند ...

میدانی؟
رفتن تو هم همینجور است
رفتن من هم همینجور ...
زمان آدم ها را عاشقتر می‌کند ...
ولی ای کاش میتوانستیم خود را گول نزنیم ....
ای کاش میتوانتم بفهمیم
کسی که اگر عاشقمان بود میماند...